#قرآن 🔻معنای آیه «ما مِنْ دَابَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِناصِیتِها»: ظاهراً «ناصیة» جلوی پیشانی را میگویند. ناصیه‌ی انسان، کنایه از اراده و تصمیم او است. برای فکرکردن و به نتیجه‌رسیدن، مرسوم است دست را روی پیشانی میگذارند؛ ولی ناصیه، آن قسمت جلوی پیشانی است كه حق‌تعالی ناصیه‌ی همه‌ی افراد را در مُشت دارد؛ یعنی به هر طرف بخواهد، انسان را می‌برد؛ منتها «اَبَی اللّهُ اَن یجری الامورَ الّا بأسبابها»؛ (رک: بصائر الدرجات، ج1 ؛ ص6،) خداوند از انجام کارها جز به وسیله‌ی اسباب، اِبا و امتناع دارد. بله، یک وقت شخصی خودش را مبتلای به عذاب یا بیماری میكند یا به خودش بدی می‌كند، آن بدی نه اینكه مستقیم از ناحیه‌ی حق‌تعالی به او رسیده باشد؛ ولی رفتن او به سمت بدی، از قدرت خدا هم خارج نیست، ناصیه اش به دست خدا است. ادامه دارد...