💠 برونرفت از وابستگی 🔻 انسان اگر می‌خواهد به سمت قلب سلیم حرکت کند، باید از آثار گذشته بیرون بیاید؛ یعنی از تاثّری که نسبت به گذشته پیدا کرده باید بیرون بیاید. 🔸 بعضی ها هنوز از آن ژن های منفی _به اصطلاح امروزی_ که از آباء در آن ها وجود دارد خارج نشده اند؛ اگر در گذشته حالت بلند پروازی داشته، تبدیل به تکبر شده است و فرزند آن شخص هم در معرض خطر است؛ چون غالبا حالات پدر از طریق تربیت و ژن به فرزند منتقل می‌شود. 🔹 اگر کسی خودش را آماده حرکت کند باید از خیلی ابعاد و زوایا بیرون بیاید و فضیلت این مسیر همین است که انسان را فردی مستقل در صفات قرار می دهد. 🔸 بعد از آنکه مسیر را طی کرد، دیگر وابستگی به صفات گذشتگان ندارد. درست است که تأثیری که انسان از گذشته می‌گیرد قابل انکار نیست؛ منتها این همه آیات درباره سعی و تلاش، ایمان و عمل صالح برای این است که از خودش بیرون بیاید. 🔹 مثلاً نگاه نکردن به نامحرم برای بچه ای که در سن دو سالگی است، ارزش خاصی ندارد. باید قوای حیوانی در این فرد احیاء شود، به سن بلوغ و رشد برسد، اگر آنجا خودش را کنترل کرد ارزش دارد. 🔸 ممکن است فردی راهی را رفته و زحمتی کشیده و خود را مقید کرده که از محدوده های شرع تجاوز نکند؛ به این صورت که واجبات را انجام داده و محرمات را ترک کرده؛ ولی گاهی در درونش احساس وابستگی به یمین و یسار[چپ وراست] می کند، از این هم باید بیرون بیاید و این طریقه مرحوم آیت الله سید علی شوشتری، مرحوم ملاحسین قلی همدانی و شاگرانشان تا مرحوم آیت الله قاضی بوده است. ‌ ‌ ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔺کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔹 تلگرام و ایتا: @Nasery_ir 🔸 واتساپ: www.al-hady.ir ‌ ‌