🔻 انسان چطور می‌تواند خودش را پیدا کند؟ این مربوط به وقتی است که نفس به تجرّد می‌رسد و انسان در آنجا خودش را پیدا می‌کند، نه در ابتدا، نه در ذکر اولیه. 🔸 اعمالی خاص هم احیاناً هست؛ مثلا روزه خیلی مؤثر است. قرآن نیمه شب خیلی مؤثر است. عدم اشتغال به امور نهی شده که صبغه زخارف دنیایی‌ دارد مهم است. 🔹 در آنجا برخی بعد از ده پانزده سال _ بسته به اینکه چگونه بروند _ تازه می‌بینند که خودشان را یافتند؛ اما همان خود، ممکن است حتی مجرّد شود و خیلی نقیصه داشته باشد. از افراد موجودِ اطراف، ممکن است ممتاز و بهتر باشد ولی هنوز خیلی نقیصه دارد. 🔸 منتهی دیگر آن سیر، سیر انفسی است. از اینجا مسائل شفاف می‌شود، جنس عوالم را می‌بیند؛ مثلا می‌بیند که اگر غذا نخورد یا غذا زیاد خورد و سحرش از دست رفت، چه اتفاقی در آن طرف افتاد؟ و آن طرف اصلاً کجاست؟ تمام «من» همین است که در اینجا زندگی می‌کند؟ و بعد من را در قبر می‌گذارند؟ و بعد من را در قیامت در باغی می‌اندازند؟! اینطور نیست. 🔹 همین الان همه چیز حیّ و حاضر است، همه عوالم زنده است و در آنجا هم قضایا اتفاق می‌افتد. 🔸 تجسم اعمال از ضروریات مذهب ماست؛ یعنی وقتی دو رکعت نماز خواندی، این نماز از بین نمی‌رود، مجسم می‌شود. حالا در کجا مجسم می‌شود؟ چرا ما نمی‌بینیم؟ با چه دوربینی دیده می‌شود؟ با چشم بصیرت دیده می‌شود. کجا می‌رود؟ به همان‌جایی که درست کردی، می‌رود. کجا درست کردی؟ ادامه دارد... ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔹 تلگرام و ایتا: @nasery_ir 🔸 واتساپ: wa.me/989338010649 ‌ ‌ ‌ ‌