🔻 یکی از طلبه ها می گفت که در فلان مدرسه هستم. هر وقت حوصله‌ی من سر می‌رود، راه می‌افتم در پیاده‌رو و تا آخر خیابان مرکزی شهر که شلوغ و پر رفت و امد است می‌روم و برمی‌گردم؛ بعد که می‌آیم حوصله‌ی من باز می‌شود. 🔸 گفتم شما کار خوبی نمی کنید؛ به خاطر اینکه تمام ذخیره‌ی فکری و آرامش فکری یک انسان بخصوص طلبه با ارتباط با محیط‌های محدود است. گفتم با گشتن در خیابانها شاید حوصله‌ی تو باز بشود، ولی ذهن تو متشتت می‌شود؛ چون چشم دائم از هر چه می بیند عکس می‌گیرد و به حافظه می‌فرستد؛ بعد این تصاویر ذخیره شده، اسباب تشتت می شوند. 🔹 آن‌هایی که رشد کردند، قطعاً محدودیت‌هایی داشته‌اند. در یک فاصله‌هایی واقعاً باید طلبه بود، نه اینکه آسفالت‌ساب خیابان باشیم. کد4349 ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌