يَا أَبا جَعْفَرٍ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ ، أَيُّهَا التَّقِىُّ الْجَوادُ ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنا ، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ #شعر کبوترا تو آسمون بالهاشونو بهم دادند به پیکر #امام_جواد مانع نور آفتابند آی کفترا که اون روزا سایه بون آقا بودید سوالی تو #قلب منه تو #کربلا کجا بودید محمد بن #ریان می گوید: #مأمون برای امام جواد (ع) هر نیرنگی که داشت بکار برد (تا شاید آن حضرت را آلوده و #دنیا_طلب نشان دهد) ولی نتوانست. چون درمانده شد و خواست دخترش را برای #زفاف نزد حضرت فرستاد، دویست دختر از زیباترین کنیزان را خواست و به هر یک از آنها جامی که در آن گوهری (هدیه ای) بود، داد تا پیشکش امام کنند، ولی امام به آنها هم توجهی نکرد، مردی بنام « #مخارق » #آوازه_خوان و تار زن و ضرب گیر بود، که ریش درازی داشت و به #دعوت مأمون آمده بود، مقابل امام جواد (ع) نشست و صدای #عرعر_الاغی را در آورد. اهل خانه به دورش جمع شدند، شروع کرد با سازش نواختن، ساعتی آواز خواند، امام جواد (ع) به او توجهی نمی کرد و به چپ و راست هم نگاه نمی کرد، سپس سرش را به جانب او بلند کرد، و فرمود: ای ریش بلند! از خدا بترس، ناگاه ساز و ضرب از #دستش افتاد و تا وقتی که مرد ، دستش کار نمی کرد و فلج شد. یا امام جواد (ع)! قربان غربتتان آقا! در حضور شما مجلس لهو و لعب برگزار کردند، ساز زدند و آواز خواندند و به شما توهین کردند. اما عرض می کنم یا امام جواد (ع) این اولین بار نبود که این چنین، #توهین می کردند. نبودید ببینید، مردم شام چطور به خاندان رسول الله (ص) #اهانت کردند. جمعیت بسیار زیادی جمع شده بودند و همه شادی می کردند، طبل و دف می زدند و می رقصیدند. خاندان رسول الله(ص) را بر روی شتران بی جهاز، در منظر نامحرمان، می گرداندند. از روی پشت بام ها با خاک و خاکستر اهانت می کردند... . ۱ حسین الا لعنه علی القوم الظالمین ۱-کلینی ، اصول کافی ، ج 2 ، ص 417 ، ح 4. در کربلا چه کذشت ؟ (ترجمه نفس المهموم )، ص 552