یهودیان شبه‌جزیره عربستان به دلیل جایگاه خاص خود در میان قبایل عرب و ارتباطشان با آموزه‌های آسمانی، همواره نقش پررنگی در مناسبات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن منطقه داشتند. آنان با بهره‌گیری از آموزه‌های تورات و تلمود، خود را قوم برگزیده می‌دانستند و انتظار ظهور پیامبری از نسل بنی‌اسرائیل را در ذهن می‌پروراندند. این باور آنان را به‌عنوان مرجعیت معنوی و فکری در میان برخی قبایل عرب تثبیت کرده بود. با ظهور پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) از نسل اسماعیل (علیه‌السلام) و نه اسحاق (علیه‌السلام)، این تصور یهودیان به چالش کشیده شد. آنان دریافتند که پیامبر موعود از میان بنی‌اسرائیل نیست و این امر سبب ترس و وحشت آنان شد، زیرا موقعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی‌شان را در خطر می‌دیدند. قرآن کریم در آیات متعدد به این موضوع اشاره کرده و بیان می‌کند که اهل کتاب، به‌ویژه یهودیان، پیامبر اسلام را به‌خوبی می‌شناختند و از حقیقت او آگاه بودند، اما به دلیل تعصب و انکار حق، او را تکذیب کردند: "یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُم" (بقره: 146). بعثت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) نه‌تنها جهان‌بینی یهود را دگرگون کرد، بلکه ساختارهای اقتصادی و سیاسی آنان را نیز تهدید نمود. پیامبر اسلام با تأکید بر وحدت و عدالت اجتماعی، مرزهای تبعیض‌آمیز قومیت‌گرایانه را شکست و جهانی‌سازی ارزش‌های الهی را مطرح کرد. این موضوع، علت اصلی مقاومت یهودیان و تلاش‌های مداوم آنان برای تضعیف اسلام بود. با این حال، بعثت پیامبر اسلام نقطه عطفی در تاریخ ادیان ابراهیمی شد و نقشه آنان برای حفظ برتری انحصاری‌شان را ناکام گذاشت. 📚@nashrie_tih | نشریه تیه