✳️ مصادیق اراده خیر خداوند نسبت به برخی از بندگان در شماری از روایات از اراده خیر خداوند نسبت به برخی از بندگان سخن به میان آمده و مصادیق مختلف خیر در آنها بازتاب یافته است. در نگریستن در مجموع این دست از روایات نشان می دهد که هر گاه خداوند نسبت به بنده ای اراده خیر و نیکی داشته باشد، سه موهبت بزرگ ذیل به او ارزانی می دارد: یک؛ علوم ظاهری و باطنی خداوند به چنین فردی در ساحت علم و دانش او را اهل علم و بلکه به درجه فقاهت در دین می رساند نیز او را اهل بصیرت قرار داده و فراتر از علوم ظاهری چشم او را به حقایق و ملکوت عالم می گشاید: از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا بعث إليه ملكا من خزان الجنة فيمسح صدره فتسخو نفسه بالزكاة.» (دعائم الإسلام، ج 1، ص 240) از امام سجاد (ع) نقل شده که فرمود: «ألا إن للعبد أربع أعين : عينان يبصر بهما أمر دينه ودنياه ، وعينان يبصر بهما أمر آخرته ، فإذا أراد الله بعبد خيرا فتح له العينين اللتين في قلبه فأبصر بهما الغيب في أمر آخرته وإذا أراد به غير ذلك ترك القلب بما فيه» (الخصال، ص 240) در روایت دیگر از امام صادق (ع) چنین آمده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا طيب روحه وجسده فلا يسمع شيئا من الخير الا عرفه ولا يسمع شيئا من المنكر الا أنكره» (بصائر الدرجات، ص 36) دو؛ دین و ایمان بایسته خداوند در ساحت اعتقاد و باور، چنین بنده ای را به دین حق؛ یعنی اسلام و ولایت اهل بیت (ع) رهنمون می شود. از امام باقر (ع) در این باره چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا أخذ بعنقه فأدخله في هذا الامر قال: وأومأ بيده إلى رأسه» (المحاسن، ج 1، ص 202 – 203) از امام صادق در این باره چنین نقل شده است: «إذا أراد الله بعبد خيرا نكت في قلبه نكتة بيضاء ، فجال القلب يطلب الحق ، ثم هو إلى أمركم أسرع من الطير إلى وكره» (المحاسن، ج 1، ص 201) نیز از آن حضرت چنین نقل شده است: «عَنِ الْفُضَيْلِ قَالَ قُلْتُ لأَبِي عَبْدِ اللَّه ع نَدْعُو النَّاسَ إِلَى هَذَا الأَمْرِ فَقَالَ يَا فُضَيْلُ إِنَّ اللَّه إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً أَمَرَ مَلَكاً فَأَخَذَ بِعُنُقِه حَتَّى أَدْخَلَه فِي هَذَا الأَمْرِ طَائِعاً أَوْ كَارِهاً» (الكافي، ج 2، ص 213) نیز آن حضرت چنین فرمود: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً مِنْ نُورٍ فَأَضَاءَ لَهَا سَمْعُه وقَلْبُه حَتَّى يَكُونَ أَحْرَصَ عَلَى مَا فِي أَيْدِيكُمْ مِنْكُمْ وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً - نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ فَأَظْلَمَ لَهَا سَمْعُه وقَلْبُه ثُمَّ تَلَا هَذِه الآيَةَ: فَمَنْ يُرِدِ الله أَنْ يَهْدِيَه يَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ومَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّه يَجْعَلْ صَدْرَه ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» (الكافي، ج 2، ص 214) سه؛ منش و اخلاق شایسته خداوند چنین بنده ای را در ساحت عمل و اخلاق اهل صلاح و سداد و اهل عمل صالح قرار می دهد؛ به گونه ای که صفات نیک در اندیشه و منش او ظاهر می گردد. در روایتی از امام صادق (ع) چنین آمده است: «إِذَا أَرَادَ اللَّه بِعَبْدٍ خَيْراً زَهَّدَه فِي الدُّنْيَا وفَقَّهَه فِي الدِّينِ وبَصَّرَه عُيُوبَهَا» (الكافي، ج 2، ص 130) آن حضرت در جایی دیگر چنین فرمود: «إِنَّ اللَّه عَزَّ وجَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً - نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً مِنْ نُورٍ وفَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه مَلَكاً يُسَدِّدُه وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ وسَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه شَيْطَاناً يُضِلُّه ثُمَّ تَلَا هَذِه الآيَةَ فَمَنْ يُرِدِ الله أَنْ يَهْدِيَه يَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ومَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّه يَجْعَلْ صَدْرَه ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» (الكافي، ج 1، ص 165 – 166) هم چنین آن حضرت در این باره چنین فرمود: «إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً بَيْضَاءَ وفَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه مَلَكاً يُسَدِّدُه وإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِه نُكْتَةً سَوْدَاءَ وسَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِه ووَكَّلَ بِه شَيْطَاناً يُضِلُّه» (الكافي، ج 2، ص 214) برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir