: شعری است که فقط مصراع های زوج (دوم) ابیات آن هم قافیه هستند. : موضوعات اخلاقی، پند و اندرز و ستایش می‌باشد. : تعداد ابیات قطعه ۲ بیت و حداکثر ۱۶ بیت است. شکل قرار گرفتن قافیه‌ها در «قطعه» همانند غزل است با تفاوت این‌که در مصراع اول قافیه ندارد و فقط مصراع های دوم، چهارم، ششم تا آخر دارای قافیه هستند. مانند قطعات ابن یمین ، پروین اعتصامی و... محتسب ، مستی به ره دید و گریبانش گرفت مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان می‌روی گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست گفت: می‌باید تو را تا خانه‌ی قاضی برم گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم گفت: والی از کجا در خانه‌ی خَمّار نیست گفت: تا داروغه را گوییم، در مسجد به خواب گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان گفت: کار شرع، کار دِرهم و دینار نیست گفت: از بهر غرامت ، جامه‌ات بیرون کنم گفت: پوسیدست، جز نقشی ز پود و تار نیست گفت: آگه نیستی؟ کز سر در افتادت کلاه گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست گفت: می بسیار خوردی، زآن چنین بیخود شدی گفت: ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست گفت: باید حد زند هشیار ِ مَردم ، مست را گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست "بانو پروین اعتصامی" آموزش عروض و قافیه سید محمدرضا شمس (ساقی)