روضه شیرخوارگان حسینی   . با سینه ای  گرم از شکایت حرف دارم                                                                                      ای آسمان امشب برایت حرف دارم ای آسمان چشمان هستی پر ستاره است                                                                        امشب شب گریه برای شیر خواره است حتی اگر در این عطش  عمدی نداری                                                                                                                  ای آسمان تو هم باید بباری باید بباری تا علی اصغر بماند                                                                                                                               شش ماهه ای در دامن مادر بماند ای آسمان بشنو صدای آب آب است                                                                                   این آخرین لالاییِ طفل رباب است لب تشنگان را قطره ای یاری نکردی                                                         ای آسمان در کربلا کاری نکردی درکربلا آبی اگر هست آب دیده است                                                                                               مهمان نوازیها به تیغ آبدیده است جز اشک آبی در حرم بهر وضو نیست                                                                دور و بر این خیمه ها دیگر عمو نیست رنگ از رخ مهتاب رفته برنگشته                                                                                                       سقّا بسوی آب رفته برنگشته در کربلا مردی و نامردی محک خورد                                                                      ازتشنگی لبهای اربابم ترک خورد گم شد میان هلهله هل منمعینش                                                                                                                    امّا رسید از خیمه یار آخرینش *وقتی بچه رو روی دست بلند کرد ،یه عده که سنگدل بودند  وقتی نگاه کردند بچه روی دست ارباب بلند شده، بچه اینقدر توان نداشت سر رو روی تن نگه داره،از هر طرف می گرفت سر یه طرف می افتاد، فرمود: ببینید: اگه آب هم بهش برسونید میمیره... امّا برای دل خوشی مادرش... منتظرِ در خیمه ، هنوز حرفهای ابی عبدالله مونده، دید بچه داره دست و پا میزنه، نگاه کرد "فَذُبِحَ الطِفلُ مِن الورِید اِلی الورید ، مِن الُذُنِ اِلیَ الاُذُن..." خدابرا هیچ مردی نیاره شرمنده ی زن و بچه اش بشه، اگه بچه یه چیزی بخواد میگه بابا برات میگیرم... تا بچه رو دادند، ابی عبدالله فرمود: رباب برگرد خیمه ان شاالله سیرابش می کنم میارم ....یه قطره آب به بچه میدن.... آب روی من بستن دیدند ابی عبدالله سریع بچه رو زیر عبا گرفت یک قدم میاد سمت خیمه ها باز بر می گرده، "تو عالم هر کی به چه کنم  می افته در خونه ی حسین میره" وسط میدون خود حسین به چه کنم افتاد،خدا برم سمت خیمه جواب مادرش رو چی بدم؟... دیدن اومد پشت خیمه نشست روی خاکها علی رو نگاه می کنه با غلاف شمشیر یه قبر کوچولو کند، همچین خواست داخل قبر بذاره، دید مخدرات بیرون اومدن، از یه طرف زینب میگه: داداش!... از یه طرف رباب........ بابا! صبر کن.. قرآن کریم چه فرموده؟             مادران دوسال تمام به بچه هاشون شیر بدن ... جانسوز ترین مصیبت عاشورا ، از شیر گرفتن علی اصغر بود ... من اصلا با کربلا و عطش کار ندارم ... از شیرگرفتن بچه برا مادر سخته ... بچه بیتابی میکنه ... اطرافیان تاب نمیارن ... هر چیم از دوسالگی زودتر باشه سخت تره ... غذا رو عوض میکنند ؛ تا بچه تشنه میشه فوری آب میدن ، نوازش میکنند ؛ طفلو با نوازش از شیر میگیرند ؛ کجا از شیر اونو با تیر میگیرن؟! موقعی که میخوان بچه رو از شیر بگیرن ، بچه خوابش کم میشه ؛ گریه ش زیاد میشه ، اگه تشنه شم باشه که این قضیه مضاعف میشه ... خوابوندنش سخت میشه ، با کوچکترین صدا حتی نوازشم از خواب میپره ولی با هیچ نوازشی دیگه زود نمیخوابه ‌... من نمیدونم چه نوازشی تو تیر سه شعبه بود ... حس کرد ناز بوسه ی تیر سه شعبه را                                                           بیدار شد ز خواب و دوباره به خواب رفت ... اومد به زینب گفت: زینب! بچه رو بیار ..من یه سوال دارم : چرا ربابو صدا نکرد؟ رباب کجا بود؟ من میگم شاید خجالت کشید ... آقا رو اینطور ببینه ؛ بچه ش تشنه ست ... سقا دیگه برنمیگرده ... گفتم رباب خجالت کشید آقا رو اینطور ببینه ... از آقا درخواستی کنه که مولا نتونه انجام بده ...