تکلیف من درعناوین مداح (دعوت شونده) و بانی (دعوت کننده) چیست؟ 👇
در جایگاه مداح باید بدون هیچگونه چشم داشتی و با تمام وجودم برای حضرت ارباب نفس بزنم و خدا را شاکر باشم که بخشی از نوکری در دستگاه سیدالشهدا علیه السلام به من واگذار شده است و با این یقین که تمام ذرات عالم به اشاره ی حضرت ارباب جابجا میشود از بانیان جلسات توقع کوچکترین مساعدتی در جهت رفع مشکلات مادی خود نداشته باشم.
به قول حافظ :
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند
و تکلیف من در جایگاه بانی جلسات این است که به سیره ی اهل بیت علیهم السلام در مواجههٔ با ذاکران بنگرم و با ایشان رفتار کریمانه ای داشته باشم البته در حد توان خودم و نه بیشتر ، که فلسفه ی رفتار کریمانه ی اهل بیت علیهم السلام با ذاکران پویایی همیشگی و گرمای بازار سیدالشهدا ست.
و نیز یقین کنم تکریم ذاکران اباعبدالله ع تکریم خود آن حضرت است.
و این را بدانم خالصانه ترین پولی که در جلسات سیدالشهدا علیه السلام هزینه می کنم همان است که دور از چشم همه به ذاکران پرداخت می کنم.
هزینه های دیگر را همه می بینند و ممکن است ممزوج به ناخالصی شود ولی این را هیچ کس متوجه نمی‌شود جز بانی و ذاکر و حضرت ارباب علیه السلام.
و باز تاکید می کنم تکلیف ذاکر فقط نوکری بدون کوچکترین توقع مادی است.
✍ حسین رئوفی