یک مقایسه ساده نسل قبل و فعلی مادحین! قدیم الایام یکی اگر میخواست مداح شود باید حداقل بیست سال تو روضه ها جارو میزد و پای منبر روضه خوان ها مینشست! در این مدت گاهی وقت ها دو خط شعر میخواند. بعد بیست سال تازه به خود اجازه میداد که تو بعضی مجالس به عنوان روضه خوان شرکت کند و چند دقیقه مدیحه سرایی کند! قدیمی ها اعتقاد داشتند باید خاک خوریِ روضه‌‌ کنی! تو مجالس پر بود از محاسن سپید های دیوانه اباعبدالله! کسانی که هفتاد، هشتاد سال عمرشان در روضه گذشته بود! میاندار ها همه بالایِ شصت سال سن! مادحین و نوای شیرین " ای اهل میر و علمدار نیامد" یا سبک هایی از این دسته! اما امروز! تا دیروز هر کس تو حمام خانه خود میخواند میرفت یک کاست میداد و خواننده میشد! امروز می آید و مداح میشود! مداح ها اصلا روضه خوانی بلد نیستند! یک جوان بیست و سه الی چهار سالِ شصت الی هفتاد ترانه را از رویِ کاغذ میخواند! ای اهل حرم ها جای خود را به ترانه داد! میاندارها شدند بیست ساله! مجالس تهی از پیرغلام! چون پیرغلام ها علاف نیستند بیایند مجلسی که به ورزش صبحگاهی شباهت دارد! الکی بالا و پایین بپرند و اسمش را هروله بگذارند! که اصلا هروله این بپر بپرها نیست! قدیمی ها سینه میزدند و اشک میریختن! امروزی ها میپرند بالا و پایین و فریاد میکشند! مطرب مجلس هم هر چند دقیقه دیس دیس میکند! قلاده ای میخرند و به گردن می اندازند و پارس میکنند! میو میو میکنند! قدیمی ها وقتی اسم اربابشان می آمد، دو دقیقه کشیده میگفتند حسین! مجالس جای حزن و بکا، جای خود را به هیجان و ریتمیک داد! تفاوت است بین نسلی که همه چیز را طبق مقررات با مشورت بزرگان و داشتن استاد جلو میبردن با نسلی که جهشی مجلس برگزار میکند با خود استاد پنداری! قدیمی ها در وقت ذکر فضائل از عمق جان یاعلی میگفتند، اما نسل امروز هو میکشد! نسل قدیم امانتدار خوبی بودن و از میراث قدیمی تر ها خوب محافظت کردن، نسل امروز دید قِر مجالس کم است و خود اضافه کرد! نسل قدیم از جوانان بنی هاشم بیایید میخواندند، نسل امروز از آرزویِ وارو زدن و پا مرغی رفتن در بین الحرمین! نسل قدیم میخواندند حسین و ابالفضل هر دو به میدان آمدند، امروزی ها میخوانند قربان چشم و ابروی مشکیت! تفاوت از زمین است تا عرش الهی! چه شد که این شد؟ پیرغلام ها را خانه نشین کردیم و در بیست سالگی پیر غلام شدیم! قدیمی ها فقط از معصومین میخواندند و خود را نوکر معصومین میدانستند! قدیمی ها از روی عرض ارادت و وظیفه میخواندند! داورپناه....