روضه و توسل به باب الحوائج حضرت اباالفضل العباس علیهما سلام 😭😭😭😭😭 گرفتارم،گرفتارم ابالفضل گره افتاده در کارم ابالفضل دعایی کن دوباره چندوقتیست هوای کربلا دارم ابالفضل *به من گفتند تو باب الحوائجی...من امشب با یه امیدی آمدم درِ خونه ات...* گرفتارم،گرفتارم ابالفضل گره افتاده در کارم ابالفضل دعایی کن دوباره چندوقتیست هوایِ کربلا دارم ابالفضل *بذار اصلا اینطوری بگم،شب تاسوعاست...* بر مشامم می رسد هر لحظه بویِ کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا *من می ترسم اربعین،کربلا نرم...یه کاری برام بکن...* تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل،قبر شهید کربلا *امشب اومدیم روضه تو رو بخونیم ای بی دستِ کربلا،ولی اولِ روضه می خوام یه بیت برا خودت بخونم، یه بیت مصیبت بخونم شما مستمع باشی،نبودی ببینی... * از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد حسین دست و پا می زد حسین،زینب صدا می زد حسین بنویس که با شتاب باید برسد فوراً ببرش،جواب باید برسد لب های رقیه از عطش خشک شده این نامه به دستِ آب باید برسد... *عموی من چرا برنمی گرده....* دستانِ تو مثل دو کبوتر رفتند سیراب تر از زمزم و کوثر رفتند دیدند که آغوشِ خدا منتظر است دستانِ تو از خودت جلوتر رفتند... *ما امشب می خوایم روضه دست بریده بخونیم...* دستی نداری تا بگیرم، از زمین پاشی میشه دوباره باز علمدارِ حرم باشی؟ این بچه ها دیگه نمیخوان آب؛ تو رو میخوان میشه براشون باز سقّا شی؟ *بلند شو،بلند شو،بچه ها منتظرتن...* وقتی خجالت میکشی شرمنده تر میشم سقّا بدون دست هم سقاست باورکن تو چشمِ عبّاسم نبینم اشکِ غم باشه بی تو حسین تنهاست باور کن *تنها نذار منُ،دیگه مردی برام نمونده....* دریا تو دستاته برادر ممنونِ دستاتم علمدار چشمات پر از خون شد عزیزم دلتنگِ چشماتم علمدار *آی! قمری داشتی چه شد؟ آی حاج قاسم اگه امشب خدمت حضرت زهرا رسیدی سلام ما رو برسون... بگو ما هم دلمون تنگ شده... بگو ما هم دلمون می خواد همون جوری باشیم که بهمون بگی پسرم...* سائلم آب و دانه می خواهم رحمت مادرانه می خواهم آی بی بی گدا نمی خواهی؟! پسرِ بی وفا نمی خواهی؟! کاش می شد زِ من سوال کنی پسرم کربلا نمی خواهی؟! دستم رو می گیرم به پهلو راه میرم من اونچه نباید عاقبت دیدی سرم اومد تا که نشستم پیشِ تو انگار حس کردم یک لحظه بویِ مادرم اومد *مگه مادر هم علقمه بوده؟!حالا امام حسین علیه السلام داره گریه می کنه "فَلَمّا رَئاهُ الحُسَین مَضروعاََ عَلی شَطِّ الفرات و بَکی..."گریه می کرد... عباس یادت میاد من داستانِ مدینه رو برات تعریف کرده بودم؟!بهت گفته بودم برادر اگه تو مدینه بودی کمک کارِ ما بودی...کسی جرات نمی کرد درِ خونه ما بیاد؟یادت هست؟! * دیدی بهت گفتم کبوده صورتِ مادر؟ *مادرمُ دیدی؟مادرم صورتش کبود بود دیدی؟ * دیدی بهت گفتم کبوده صورتِ مادر؟ دیدی بهت گفتم که خیلی سخت راه میره؟ دیدی چقد سخته ببینی مادرت هربار دستش رو به پهلوش می گیره؟ #نغمه پرداز: اکبر شیخی #شاعر: امیررضا یزدانی *قربونت برم،از اسب رو زمین افتادی،یه روزی مادرم بین در و دیوار بود،خودش گفت:"وَ سَقَطتُ لِوَجهی..."من با صورت به زمین افتادم...* «قمرٌ مضى لا للقِتالْ، يأتي بماءٍ للعِيالْ» ماه به راه افتاد، اما نه برای نبرد؛ رفت تا آبی برای حرم بیاورد «سَيغيبُ عنُهم بُرهةً، ويعودُ بالحُبِّ الزُلالْ» چند دقیقه ای قراره از حرم دور بشه، ولی با اون آب زلال و اون عشقِ نابش برگرده...طول نمی کشه... «رَكِبَ الأصيلةَ بعدَما، قالت سُكينَةُ، ثمّ قالْ خَسِئَ الظَّما يُضنيكُمُ، وأنا ابنُ سقـّاءِ الجِبالْ» سوار اسبش شد، بعد از آنکه، سکینه از او طلب آب کرد. بعد صدا زد: تشنگی شما را از پا در نخواهد آورد، تا زمانی که من، پسر ساقی کوه ها هستم...امیرالمومنین... «وَ حُسينُ يَتبَعُ خَطوَهُ، فهوَ البقيّةُ والرِّجالْ» امام حسین، به راه رفتن عباسش نگاه می کرد؛ آخه عباسش باقیمونده مردان لشکره... «و يَرى الأَصيلةَ رفرَفَتْ، لَكَأَنّها طَيرُ الخَيالْ» اسب عباس از جا کنده شد، انگار که پرنده خیال بود... «ألَعلَّها جُنَّت بهِ، و غَدَت تُهَمهِمُ في اخْتيالْ» اسب با سوار شدن عباس انگار که به جنون رسید و با غرور شیهه می کشید «لكنَّ عَنْ عينِ الوَليْ، أخفَتْهُ قارِعَةُ النِّزالْ» اونقدر جنگ نمایان بود،عباس رو از چشم امام حسین دور کرد... «وصَلَ الجميلُ فُراتَهُ، والقِربَةَ العُظمى أمالْ» ماه زیبا ی بنی هاشم به فرات رسید، و مشک را خم کرد  «يا ماءُ لا تَلْمعْ فقد، ذَكَّرتَني يومَ الرِّحالْ» آب فرات موج مزن... ای آب ندرخش...تلالو نده... مرا به یاد روز سفرم از مدینه انداختی... «في دَمْعَتَيْ أمّي و قد، أخْفَت بها ما لا يُقالْ» آن روزی که در اشک‌های مادرم، حرف های نگفتنی ای بود که نگفت...(مادر بود...ولی حرفش این بود:) «مُتْ يا بنَيَّ ولا تَعُدْ، و لِزَينبٍ ا