#اربعین #امام_حسین_علیه_السلام بانوای حاج ،#میثم_مطیعی با اشکو غم همرازمو میسوزمو میسازمو میخوانمت شب تا سحر دلتنگم ای کرب و بلا در اربعین دیدار ما با عاشقان روی حسین با زائران کوی حسین می آیم آخر سوی حسین لبیک یا مولا یا حسین شدَّ الهَوى حبلَ الجَوى و اجتاحَنی سَیلُ النَوى (دلدادگی ریسمان عشق را محکم کرد و سیل دوری و فراق من را بَرد) لِلوَصلِ عَینی سَاهِرَه (چشمانم به انتظار وصال کربلا بیدار است) أَطْفَأَ شَمْعِی مَدْمَعِی و دَکَّ نَوْحِی مَسْمَعِی (اشکم شمع مرا خاموش کرد و مویه‌ها و نوحه ها در گوشم طنین انداز شد) إیهٍ دُمُوعی، اشتَعِلی! (هان! ای اشکهای چشم من، بجوشید) نارُ اشتیاقی، کمْ تَصْطَلِی! (ای آتش شوق من چقدر شعله‌وری!) لیلُ انتِظاری، هَلْ یَنجَلی؟ (آیا شب انتظار مرا پایانی هست؟) مولای مولای السلام (سلام ای مولای من) هُنَا الأَسى کُلُّ الأَسى …هُنَا الصِغارُ و النِسَا (اینجا همان محل اندوه و غم است؛ همه غم ها اینجاست… اینجا جایی است که کودکان و زنان اهل بیت بودند) هُنَا النُجومُ الزَاهِرَهْ (اینجا همانجایی است که ستارگان درخشان بودند) مِنْ سَاجِیاتٍ صُرَّعِ … تَدعو إلى التَّفَجُّعِ (این ستارگان همان اجساد ساکن و بر زمین افتاده‌اند … و این اجساد به نوحه و عزا فرا میخوانند) یا ودایَ الطَّفِّ ما جرى ؟ (ای سرزمین کربلا چه اتفاقی افتاده است؟) فاقَ المُصابُ التَّصَوُرَا (این مصیبت از تصور فراتر است) هذا حسینٌ فَوقَ الثَرَى (این حسین (ع) است که بر خاک افتاده است) علیکَ مولای السلامْ (ای مولای من سلام بر تو) إلیکَ آتٍ سَیِّدی الأربَعینُ مَوْعِدِی (مولایم، به سوی تو رهسپارم میعاد