#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۷۳ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم جلسه هفتاد و سوم است که درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن صحبت می‌کنیم. خداوند متعال در آیه ۲۳ سوره احزاب می‌فرماید : «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ» در بین مؤمنین مردان اهل ایمانی هستند که صادقانه پای پیمانشان با خدا ماندند. «فَمِنهُم مَن قَضیٰ نَحبَه وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر» گروهی از آنها به فیض شهادت رسیدند و گروهی از آنها در انتظارِ شهادت هستند. بیشتر مفسران شیعه و سنی نوشتند منظور از «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ... یَعنی عَلیّاً وَ حَمزَةً وَ جَعفَراً» منظور علی بن ابیطالب‌ ، حمزه‌ی سیدالشهدا و جعفر بن ابیطالب جعفر طیار می‌باشد. این سه نفر با هم پیمان بستند که تا آخرین قطره خونشان در راه اسلام و در راه پیامبر اکرم جان‌فشانی کنند. در جنگ اُحد که بیشتر مسلمان‌ها فرار کردند‌ ، حضرت حمزه‌ ، جانانه ایستاد و از پیامبر اکرم دفاع کرد. او را به شهادت رساندند بینی و گوش او را بریدند‌ ، شکم او را دریدند و هند جگرخوار جگر او را به دندان گرفت. جعفر ابن ابیطالب هم در جنگ موته دو دستش قطع شد و به فیض شهادت رسید. ولی آقا امیرالمؤمنین ده‌ها سال انتظار شهادت می‌کشیدند‌ ، خود حضرت فرمودند : «وَ إِنِّی إِلَى لِقَاءِ اللهِ لَمُشْتَاقٌ» من برای لحظه شهادت که لحظه‌ی ملاقات با خداست‌ ، ذوق و شوق دارم. باز حضرت فرمودند : «وَ اللّهِ لَابْنُ اَبى طالِب آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْىِ اُمِّه» به خدا سوگند اشتیاق و انس من به لحظه شهادت‌ ، بیشتر است از اشتیاقِ طفل نوزاد به سینه مادرش! وقتی هم در سحر روز نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجرت‌ ، «اِبن مُلجَم» شمشیر را بر فرق حضرت زدند‌ ، فریاد زد «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه» به خدای کعبه به آن پیروزی و سعادت بزرگ که شهادت در راه خدا بود‌ ، رسیدم. ما عاشق امیرالمؤمنین هستیم و امیرالمؤمنین عاشق شهادت بود. از خداوند متعال می‌خواهم شهادت در راه خودش را نصیب من و شما بگرداند.