درجات عبادت‏ اگر از كودك سؤال كنيم پدر و مادرت را براى چه دوست دارى؟ مى گويد: بخاطر خريد شيرينى و لباس و كفش! امّا اگر از يك جوان سؤال كنيد چرا آنها را دوست دارى، مى گويد: والدين نشانه هويت و شخصيت من و مربّى و دلسوز من هستند. اگر رشد فرزند بيشتر شود، انس با والدين براى او لذّت‏بخش‏تر است و ديگر به فكر كفش و كلاه نيست و چه‏بسا فرزندانى كه خدمت به والدين را وسيله قرب و كمال خودشان مى ‏دانند و بالاتر از ماديات فكر مى ‏كنند. پرستش و عبادت خدا نيز اين چنين است و مراحلى دارد: 1. عبادت شکر: گروهى خدا را بخاطر نعمتهايش عبادت مى ‏كنند تا شكر او را بجاى آورند. چنانكه قرآن نيز مى ‏فرمايد: «فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ الَّذى‏ اطْعَمَهُم مِنْ جوُعٍ وَ آمَنَهُم مِنْ خَوْفٍ» «سوره قريش، آيه 3» پس پروردگار اين خانه را پرستش كنند كه آنان را از گرسنگى و ناامنى نجات داد. 2. عبادت رشد : در اين مرحله، انسان به خاطر آثار و بركاتِ عبادت، خدا را پرستش مى ‏كند و توجّه به آثار روحى و معنوىِ نماز دارد. چنانكه قرآن مى ‏فرمايد: «انَّ الصَّلوةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنكَر» «سوره عنكبوت، آيه 45» همانا نماز انسان را از بدى‏ها و منكرات بازمى ‏دارد. 3. عبادت انس : خداوند به حضرت موسى مى ‏فرمايد: «اقِمِ الصَّلوةَ لِذِكْرى‏» «سوره طه، آيه 14» نماز را بخاطر ياد من بجاى آر. حضرت موسى كه نماز را بخاطر آب و غذا نمى ‏خواند، بخاطر دورى از فحشاء و منكرات هم نمى ‏خواند، زيرا او اصولًا از شكم‏پرستى و منكرات دور است. او پيامبر اولوالعزم است و نماز را بخاطر انس با خدا و ياد خدا بجاى مى ‏آورد. براى اولياى خدا انس با او بهترين دليل براى عبادت است. آرى اين كودكانند كه در بالاى مجلس نزد بزرگان مى ‏نشينند تا بهتر پذيرايى شوند! اما افرادى هستند كه كنار بزرگان نشستن را بخاطر استفاده ‏هاى معنوى انتخاب مى ‏كنند، براى آنها همين انس با دانشمند يك ارزش است. 4. عبادت قرب : اين مرحله كه بالاترين مرحله عبادت است، عبادت براى شكر و رشد و انس نيست، بلكه براى قرب و نزدیک شدن به خدا. خداوند به پیامبر عزیزمان مى ‏فرمايد: «وَاسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ» « سوره علق، آيه 19» سجده كن و به او قرب پيدا كن. ( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 46)