«قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ»
بگو: او خداى يكتاست.
توحيد، يعنى خالص كردن فكر و عمل از هرگونه شريك و همتايى براى خدا. نه شركِ نظرى و نه رياى عملى.
توحيد، اساسىترين اصلِ همه اديان آسمانى است و انبيا آمدهاند تا آثار شرك و كفر و بتپرستى را از ميان بردارند و مردم را بسوى خداى يگانه دعوت كنند.
توحيد، مرز ميان ايمان و كفر است و ورود به قلعه ايمان بدون پذيرش توحيد ممكن نيست: «قُولُوا لا الهَ الَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا» «بحار، ج 18، ص 202» و «لا اله الَّا اللّه حِصنى فَمَن دَخَلَ حِصنى امِنَ مِنْ عَذابى» «بحار، ج 3، ص 13»
اين سوره شامل خالصترين عقايد توحيدى است، لذا آنرا سوره اخلاص نيز ناميدهاند.
( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 125)