«قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ» بگو: او خداى يكتاست. توحيد، يعنى خالص كردن فكر و عمل از هرگونه شريك و همتايى براى خدا. نه شركِ نظرى و نه رياى عملى. توحيد، اساسى‏ترين اصلِ همه اديان آسمانى است و انبيا آمده‏اند تا آثار شرك و كفر و بت‏پرستى را از ميان بردارند و مردم را بسوى خداى يگانه دعوت كنند. توحيد، مرز ميان ايمان و كفر است و ورود به قلعه ايمان بدون پذيرش توحيد ممكن نيست: «قُولُوا لا الهَ الَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا» «بحار، ج 18، ص 202» و «لا اله الَّا اللّه حِصنى‏ فَمَن دَخَلَ حِصنى‏ امِنَ مِنْ عَذابى» «بحار، ج 3، ص 13» اين سوره شامل خالص‏ترين عقايد توحيدى است، لذا آنرا سوره اخلاص نيز ناميده‏اند. ( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 125)