«قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ» او يكتايى است كه دوّمى ندارد، شبيه و مثل ندارد، جزء و عضو ندارد. او يكتاست هم در ذات هم در صفات. دليل يكتايى او اينكه اگر خداى ديگرى هم بود، او نيز بايد پيامبرانى مى ‏فرستاد تا مردم او را بشناسند و اطاعتش كنند! دليل يكتايى او اينكه همه انسانها در موقع خطر، تنها به يك نقطه متوجّه مى شوند و دل آنها گواهى مى ‏دهد كه تنها يك نقطه است كه در سختى‏ها به انسان اميد مى ‏دهد. دليل يكتايى او، هماهنگى ميان زمين وآسمان، هستى و انسان و ارتباطى دقيق و منظم ميان همه آفريده ‏هاست. اگر شما به چند نقاش سفارش تصويرى بدهيد، مثلًا به يكى بگوييد: سر خروس بكشد و ديگرى بدن آن را رسم كند و نقاش سوّمى دُم و پاى خروس را بكشد، وقتى سه نقاشى را كنار هم بگذاريد، ميان سر و تن و پا هماهنگى نيست، يكى بزرگ است و يكى كوچك، يكى‏ خوش رنگ و يكى بدرنگ. آرى هماهنگى ميان خورشيد و ماه و زمين، آب و باد و خاك، كوه و دشت و دريا و همه اينها با نيازهاى انسان، نشان‏دهنده يكتايى خالق است. انسان اكسيژن مى ‏گيرد و كربن پس مى ‏دهد و گياهان كربن مى ‏گيرند و اكسيژن مى ‏سازند تا نياز انسان و ديگر موجودات زنده را برطرف كنند. آب چشم را شور و آب دهان را شيرين آفريده، تا يكى چشم را كه از پى ساخته شده با آب نمك شستشو دهد و يكى غذا را آماده جويدن و هضم كند. ( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 127)