تسبيح موجودات
همه هستى، از آسمانهاى هفتگانه و زمين و آنچه بين آنهاست، تسبيحگوى اويند. «سوره جمعه، آيه 1» چه جاندار چون پرنده و چه بىجان چون كوه «سوره انبيا، آيه 79» و رعد و برق. «سوره رعد، آيه 12 و 13» آن هم تسبيحى آگاهانه و از روى شعور! «كُلٌ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبيحَهُ» «سوره نور، آيه 41»
تسبيح فرشتگان به قدرى گسترده است كه پيامبر مى فرمود: در آسمانها يك وجب نيست مگر آنكه فرشتهاى در حال نماز و تسبيح است. «تفسير قرطبى، ج 8، ص 5581»
در روايات به ما سفارش شده است به صورت چهارپايان نزنيد زيرا آنها در حال تسبيحاند. «تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 168»
جمله ذرّات عالم در نهان با تو مى گويند روزان و شبان
ما سميعيم و بصيريم و هوشيم با شما نامحرمان ما خاموشيم
دستهاى گنجشك جيكجيككنان از مقابل امام سجاد عليه السلام عبور كردند، حضرت رو به اطرافيان كرده و فرمودند: مرغان هر صبح خدا را تسبيح گويند و قوت روزشان را مسألت بنمايند. «تفسيرالميزان، ج 13، ص 206»
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مرگ حيوانات زمانى است كه تسبيح خدا را ضايع كنند. «تفسير الميزان، ج 13، ص 203»
( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 153)