تسبيح موجودات‏ همه هستى، از آسمان‏هاى هفتگانه و زمين و آنچه بين آنهاست، تسبيح‏گوى اويند. «سوره جمعه، آيه 1» چه جاندار چون پرنده و چه بى‏جان چون كوه‏ «سوره انبيا، آيه 79» و رعد و برق. «سوره رعد، آيه 12 و 13» آن هم تسبيحى آگاهانه و از روى شعور! «كُلٌ‏ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبيحَهُ» «سوره نور، آيه 41» تسبيح فرشتگان به قدرى گسترده است كه پيامبر مى ‏فرمود: در آسمان‏ها يك وجب نيست مگر آنكه فرشته‏اى در حال نماز و تسبيح است. «تفسير قرطبى، ج 8، ص 5581» در روايات به ما سفارش شده است به صورت چهارپايان نزنيد زيرا آنها در حال تسبيح‏اند. «تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 168» جمله ذرّات عالم در نهان با تو مى ‏گويند روزان و شبان ما سميعيم و بصيريم و هوشيم‏ با شما نامحرمان ما خاموشيم دسته‏اى گنجشك جيك‏جيك‏كنان از مقابل امام سجاد عليه السلام عبور كردند، حضرت رو به اطرافيان كرده و فرمودند: مرغان هر صبح خدا را تسبيح گويند و قوت روزشان را مسألت بنمايند. «تفسيرالميزان، ج 13، ص 206» رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مرگ حيوانات زمانى است كه تسبيح خدا را ضايع كنند. «تفسير الميزان، ج 13، ص 203» ( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 153)