خداوند ابتدا خود بر پيامبر صلوات مى فرستد و سپس به ما دستور صلوات مى دهد: «انَّ اللَّهُ وَ مَلائكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلىَ النَّبِى يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً» «سوره احزاب، آيه 56» يعنى همانا خداوند و فرشتگان بر محمّد صلوات مى فرستند، اى كسانى كه ايمان آوردهايد شما نيز بر او صلوات و سلام بفرستيد و تسليم محض او باشيد.
از اين آيه و روايات ذيل آن نكاتى در مورد صلوات بدست مى آيد:
الف: صلوات، احترام زبانى است ولى مهمتر از آن اطاعت عملى است كه جمله «سَلِّمُوا تَسْليماً» به آن اشاره دارد.
ب: صلواتِ خدا و فرشتگان دائمى است: «يُصَلُّون»
ج: صلواتِ خداوند كرامت و صلوات فرشتگان رحمت و صلوات مردم دعاست.
د: در روايات آمده: خداوند به حضرت موسى خطاب كرد بر محمّد و آل او صلوات فرست، زيرا كه من و فرشتگانم بر او صلوات مى فرستيم. «تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 305»
ه: رسول خدا فرمود: ياد خدا عبادت است و ياد من نيز عبادت است، چنانكه ياد جانشين من علىبن ابيطالب عليهما السلام نيز عبادت است. «بحار، ج 94، ص 69»
و: در روايات آمده: براى استجابت دعا قبل از دعا صلوات بفرستيد. «بحار ج 94 ص 64»
نه تنها گفتن صلوات به هنگام شنيدن نام آن حضرت بلكه نوشتن آن، بدنبال نام آن حضرت ثواب دارد و پيامبر مى فرمود: كسى كه در كتاب خود بر من صلوات بفرستد، تا زمانى كه نام من در اين كتاب است فرشتگان براى او استغفار مى كنند. «بحار، ج 94، ص 71»
( تفسیر نماز؛ استاد قرائتی ، ص 170)