❇️ 🔅 شماره ۱۳ 💠 عبودیت و بصیرت 🔰 یکی دیگر از صفاتی که استاد اخلاق باید داشته باشد که در قرآن، آن ویژگی دربارۀ انبیاء، اولیاء و اوصیاء علیهم‌السلام آمده است، است. ✨ یعنی در استاد اخلاق دیگر اثری از «» وجود نداشته باشد. یعنی استاد اخلاق باید باشد. لذا هرچه که هست حکم خدا و دعوت به سوی خداست و دیگر خبری از ملاحظات «من» در کار نیست. ✳️ باشد، صرفِ اینکه آدم خوبی است یا صرفِ اینکه حکم خدا را می‌داند، کافی ؛ چون آن حکم هم بسیار مهم است. 🔹 اگرچه تشخیص موضوع حکم مربوط به فقیه نیست و آن را خود متربی باید تشخیص دهد، اما درعین‌حال استاد اخلاق مسئولیت سنگینی در این مورد دارد. 🌿 «قُلْ هَٰذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ ۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي»؛ صرفِ اینکه بدانیم انجام دادن فلان امر واجب است، کار تمام ؛ بایستی بدانیم که این کار چگونه اجرا شود؟ کجا اجرا شود؟ با چه شرایطی اجرا شود؟ در چه کسی اجرا شود؟ 📍این‌ها مطالبی است که پشت سر آن می‎خواهد، «عَلَىٰ بَصِيرَةٍ». این کار با انجام می‌گیرد و نه با یک سری ذهنیات و ... که در جای خود بحث شده است. 💫 لذا باید داشته باشد تا بتواند این حکم خدایی را کجا، چگونه و با تشخیص کدام موضوعات اعمال کند. این از ویژگی‌های یک است. 📚 کتاب "رفیق حکیم"، ص۵۹ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat