تقیه به اقسامی منقسم می‌شود: 1️⃣یک قسم تمیز بین حق و باطل است؛ یعنی مطلبی است که شیعه نمی‌داند وضع این مطلب چیست . ائمه طاهرین (علیهم السلام) در مرجّحات فرموده اند: «خُذْ بِمَاخَالَفَ الْعَامَّةَ فَإِنَّ الرُّشْدَ فِي خِلَافِهِمْ»[2]؛ اگر نتوانستی حق و باطل را تمیز بدهی و دو قول در مسأله هست، بدان، قولی که سنّی‌ها دارند، باطل است؛ «فَإِنَّ الرُّشْدَ فِي خِلَافِهِمْ». این یک صورت تقیه است که به آن تمیز بین حق و باطل می‌گویند و این از مرجّحات است. لذا در اصول ما این طور شده که اگر دو روایت با هم متعارض شد، امام (علیه السلام) اول فرموده‌اند: شهرت و بعد از شهرت فرموده‌اند: مخالف با عامه و مخالفت با عامه خطی شده برای این که ما به واسطه‌ی او پی ببریم که این قول حق است، یا باطل است؛ «خُذْ بِمَاخَالَفَ الْعَامَّةَ فَإِنَّ الرُّشْدَ فِي خِلَافِهِمْ». https://eitaa.com/feghvaosoul #آیت_الله_مظاهری