📚″خوف، ترس است و ترس، حصار ایمان است″ ☘️پس وقتی می‌گوییم "خوف" 👈یک حالت ترسِ احترام‌گونه است، 👈ترس اینکه مبادا جایگاه خودم را از دست دهم. ❓جایگاه من کجاست؟ می‌گوید: 💚"من ملک بودم و فردوس برین جایم بود" 👈من باید جزء مجردات باشم و جایگاه بالایی داشته باشم. 🔹ما موجودی هستیم که روح الهی داریم. خداوند از روح خودش در ما دمیده است. ☘️من قطعه‌ای از پروردگار را در ذات خودم دارم. پس وقتی من روح الهی دارم، 👈طبیعتاً می‌توانم با الهی بودنِ خودم زندگی کنم. ☘️اگر زندگی نمی‌کنم یعنی مقام خود را از دست داده‌ام و در بازی نفس و دنیا افتاده‌ام. 📚"خوف، ترس است و ترس، حصار ایمان است." ☘️ایمان، باور و امید می‌شود. 👈شما اگر بخواهید باور و امید خود را حفظ کنید به چیزی نیاز دارید که آن را مورد حمله قرار ندهد و حفظش کند و آن ″خوف″ است. #علی_مقدم #شرح_کتاب_صد_میدان #میدان_سی‌‌وسوم_خوف۱ https://eitaa.com/noorveshghelahi