💠
«دعاؤُكُم فيه مستجاب»
🔻(برداشتهایی از دعای ابوحمزه ثمالی؛ شماره 3)
🔸آهنگ رحیل
تقرب به خدا دلى خالى از اغيار و قلبى پاك و لطيف میطلبد. تا پاى دل، به زنجير تعلقات دنيوى بسته، و جان از اين اسارت مجروح و خسته است، آرزوى پرواز تا جوار قرب معبود و بهرهمندى از عنايات پروردگار، خيالى خامی بيش نيست و ياد مرگ، خلاصىبخش انسان از بند دلبستگىهاست.
ياد مرگ و ترس از سوء عاقبت و تلخى جان دادن، بهترین سرمایه برای ترک گناهان و سبب آمرزش و پرداختن به بندگی خداست. اولياى الهى علیهمالسلام، همواره نفس خويش را متذكر مرگ و گذر از دنياى فانى مىداشتند و تلخى جان كندن و مشكلات پس از مرگ و تنگى قبر و سختى برزخ را در برابر ديدگان خويش حاضر مىساختند.
توجه به مرگ و گريه و اندوه بر آن، در مناجات سحرگاه ماه رمضان امام سجاد علیهالسلام جلوۀ خاصی دارد که آه از نهاد حقجویان برمیآورد:
كيست كه روزگارى بدتر از من داشته باشد، اگر با چنين حالى درگذرم و به قبر درآيم؟ درحالیکه آرامگاهم را آماده و مهيا نكردهام و با اعمال صالح، مفروش نساختهام... چرا نگريم؟! مىگريم براى آن دم كه جان از پيكرم خارج شود، مىگريم براى تاريكى قبرم. مىگريم براى تنگى لحد، مىگريم براى پرسشهاى دو فرشته نكير و منكر، مىگريم براى دمى كه از قبرم خارج گردم، بدون هيچ پوششى با ذلت و خوارى، درحالیکه بار سنگينى اعمال را بر دوش مىكشم...
🔰
http://Eitaa.com/ofogh_howzah