🔰 در مصائب «لُکنت» (نگاهی دیگر به حوادث اخیر) 🔺 امروز شاید در میانه بزرگترین جنگ تاریخی علیه جبهه حق باشیم. در هیچ دوره ای با این شدت و گستردگی تمام اراده و سرمایه اهل باطل به میدان نیامده است. دلیل گستردگی این جنگ، استفاده گسترده از نیروی نظامی نیست بلکه هجوم بی سابقه به ذهن و روان مردم است. 🔺البته هجوم به انقلاب اسلامی همواره با آزار ذهنی مردم و نا امید کردن ایشان همراه بوده اما آنچه امروز با آن مواجهیم نسخه ای پیچیده تر، پیشرفته تر و حشیانه تر از همیشه است. در این باب نکات متعددی می توان نوشت ولی آنچه دغدغه این نوشته است مجموعه بی شمار «تریبون» های فعال در کشور است. 🔺 یادم هست در سال 88 در سطوح مختلف، مراجع فکری و تریبون های متعددی به نسبت کار خود را انجام می دادند و بخشی از شبهات را حل می کردند و در نهایت کار به رهبری می رسید اما امروز و پس از گذشت روزها از شروع حوادث، همه منتظر ورود رهبری و تبیین ایشان بودند. 🔺واقعا هزاران تریبون ریز و درشت در این کشور چه می کنند؟ چرا کارکرد تبیینی خود را از دست می دهند؟ چرا بسیاری از این تریبون ها حتی مخاطب شدیدا انقلابی خود را نیز نمی توانند قانع کنند؟ چرا ادبیات برخی از آنها در هیچ رتبه ای «ارزش افزوده» برای انقلاب تولید نمی کند؟ 🔺 کدام یک از صاحبان این تریبون در میان کارهای رنگارنگ فرهنگی و ترویجی خود جوان و نوجوانی معمولی را فرض گرفته اند و تلاش کرده اند او را قانع کنند؟ دشمن و طراری و غداری او را در نظر گرفته اند و تلاش کرده اند در برابرش استدلالی ارائه کنند و گرهی از ذهنی باز کنند؟ آیا می دانیم سکوت و رخوت ما در تبیین، باعث شده که امروز باید در برابر کشوری (آمریکا) که پلیس آن سالانه هزار نفر از مردم عادی خود را می کشد برای مرگ ( و نه کشته شدن) یک دختر جوان پاسخگو باشیم؟ یا از سوی کشورهایی که در تاریخ نزدیک خود میلیون ها نفر بی گناه را قربانی کرده و میلیون ها زن را با سیاست های خود در معرض تعرض و نابودی قرار داده اند، نقد شویم و گروهی از مخاطبان ایرانی خودمان نیز این صحنه سازی را باور کنند؟ 🔺 اساسا آیا این تریبون ها با «امر ذهنی» امروزِ گروه های مختلف ایران آشنا هستند؟ آیا می دانند به چه شکل دشمنیِ دشمن ترور ذهنی مخاطب را هدف گرفته است؟ یا دچار «لکنت»ی عمیق و خطرناک هستند؟ 🔺 واقعا باید در وضعیت برخی نهادها و سازمان های فرهنگی این کشور تجدید نظر جدی کرد و البته دوستان انقلابی و خصوصا طلاب باید بدانند که راهی جز عبور از بروکراسی فرهنگی در این برهه و ابداع و تلاش و تامل نیست. حرفهای شعاری و کپی کاری های تریبون های کم اثر را باید رها کرد و به دوران تبیین گری خامنه ای و مطهری بازگشت ... 🔺 در اینجا مشکلات متعدد است و مهمترین آنها به نظر بنده، عدم «معاصرت» و گمگشتگی تاریخی برخی از صاحبان فکر و تریبون ماست، که درباره آن بیشتر بحث خواهیم کرد ان شاء الله 🖊 سید محمد هاشمی @ofoqemobin