🔰 نگرانی های انتخاباتی: 1- امید اصلی پس از شهادت مرحوم آقای رییسی تلاش برای حضور کسی بود که بتواند مسیر دولت ایشان را ادامه دهد و در حد زیادی شخصیت فردی و سیاسی او را نمایندگی کند، آنچه در میان کاندیداهای انقلابی به چشم می خورد این است که این بزرگواران گرچه به جهات شخصی ارزشمند هستند اما از این ملاک بسیار فاصله دارند. 2-دو کاندیدای اصلی جریان انقلابی، رای به شدت «منجمد» شده ای دارند و گرچه بیش از یک دهه در معرض فضای انتخاباتی بوده اند اما نتوانسته اند ایده ای مطرح کنند که عموم مردم را با خود درگیر کند. 3- از دو کاندیدای اصلی جریان انقلاب یکی هنوز ایده روشن گفتمانی ندارد و دیگری گرچه ایده های خوب و ارزشمندی دارد اما این ایده ها را حتی در میان نخبگان انقلابی نتوانسته بسط دهد چه برسد به عموم مردم. و از سوی دیگر در توان و امکان اجرای این ایده ها و توان اجماع سازی برای تحقق آن نیز سوالات بسیاری وجود دارد. 4- دو کاندیدای اصلی تفاوت های بسیار زیادی دارند و هوادارانشان نیز (خصوصا یک سمت) بعضا طرف مقابل را بی صلاحیت (نه واجد صلاحیت کمتر) می دانند، در نتیجه پدید آمدن اجماع پیش از برگزاری انتخابات احتمال بسیار کمی دارد. 5- وضعیت پیش گفته نتیجه روشنی دارد: کشیده شدن انتخابات به دور دوم و یا انتخاب رییس جمهوری با آرای حداقلی که در وضعیت امروز بین المللی کشور بسیار خطرناک است. 6- پس از فجایع انتخابات مجلس، جریان انقلابی (بر خلاف اصلاح طلبان غربگرا) هیچ نقطه کانونی اجماع سازی ندارند و تمام شخصیت ها و نهادهایی که روزی چنین وظیفه ای بر عهده داشتند یا در میان ما نیستند یا به جهت جایگاه و تاثیر، به محاق رفته اند. 7- از فحوای بیان نیروهای انقلابی این به چشم می آید که به مشارکتی زیر 60 درصد امید دارند تا کار به دست جریان غربگرا نیافتد. این یک فاجعه بزرگ شناختی است. به نظر می رسد فضای این انتخابات بسیار نگران کننده باشد. امید است به لطف حضرت حق تحولات مثبتی رخ دهد ان شاء الله @ofoqemobin