. #یک_دقیقه_منبر ۸ هدیه به روح #شهید #کریم_بادپیما حضرت یونس -علی نبینا و آله و علیه السلام- بعد از ترک کردن قومشان به کام نهنگ می‌افتد. در شرایطی که امید به حد اقل می‌رسد و غم و اندوه ایشان را احاطه می‌کند «فنادیٰ فِی الظُلُمات أن لّا اله الا انت سبحانک إنّی کُنتُ مِنَ الظالمین» در تاریکی خدا را خطاب کرد که: خدایی جز تو نیست، منزهی تو و من از اهل ظلم بودم. به همین جهت به این ذکر «ذکر یونسیه» گفته می‌شود. در روایتی از امام صادق -علیه السلام- نقل شده که تعجب می‌کنم از کسی که دچار غم و اندوه است و به ذکر یونسیه پناه نمی‌برد... در ادامه‌ی این ذکر خداوند می‌گوید: «فَاستَجَبنا لَه و نَجّیناهُ مِن الغَم و کذٰلکَ نُنْجِی المؤمنین» پس او را اجابت کرذیم و از غم نجاتش دادیم. پ این چنین اهل ایمان را نجات می‌دهیم. این ذکر که راه نجات از اندوه است، دو بخش دارد؛ یکی اقرار به خدای یگانه‌ای که یگانهْ راهِ نجات و رهایی است، و دیگر اقرار به ظلم. پذیرش ظلم و خطا و پاک دانستن قادر متعال... ایمان و امید به او، و پذیرش خطا، تنها راه رهایی از غم و بلاست...