عدم ترس و خوف در قبال امر به معروف و نهی از منکر 🔰 حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: کسی نمی‌تواند به زبان بگويد: «يَا لَيتَنِي کنتُ مَعَهُمْ»، اما در دل خوف اين را داشته باشد که کسی به او سیلی بزند، به او اهانت کند يا او را به تمسخر گيرد. اگر ائمه اطهار(عليهم السلام) از چنين چیزهایی می‌ترسيدند، ديگر دين رواج پيدا نمي‏کرد. کدام پیامبری است که استهزا نشده باشد؟ در آيات صريح قرآن آمده است که هر پیامبری را که فرستاديم، از طرف مردم استهزا شد: «کذَلِک مَا أَتَي الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ؛اين‌گونه است که هيچ پیامبری پیش از این‌ها به‌سوی قومي فرستاده نشد، مگر اينکه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه»! آيا يکديگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنين تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغيانگرند». در اين آیه خداوند، بدون اینکه استثنایی قائل شود می‌فرماید، هر پیامبری که از سوی خدا فرستاده شد، مردم ايشان را به تمسخر گرفتند. اگر بنا بود که انبیاء الهی (عليهم السلام) از مسخره شدن و اهانت بترسند، هرگز نمی‌توانستند به وظايف خود عمل کنند. به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67