مرحله چهارم، شراکت: وقتی کسی با شیطان رفیق و همنشین شد، در فضای همنشینی زمینه شراکت را فراهم می کند، شیطان بد رفیقی است، می خواهد هم در مال انسان شرکت داشته باشد و هم در فرزند انسان با او شریک باشد: «وشارِكهُم في الأموالِ والأولادِ وَعِدهُم وما یَعِدُهُمُ الشيطانُ إلّا غُروراً»، شیطان تا در مال و فرزند انسان تصرف نکند، نمی تواند مراحل بعدی را در اغوا طی کند. مرحله پنجم، گزیدن: شیطان در حد رفاقت و شراکت با انسان اكتفا نمی کند، او می خواهد تا سر حد ولایت پیش برود، وقتی شریک انسان شد، شریک بی آزار نیست، وقتی انسان در همین حد شیطان را بر خود مسلط کرد، او هم کم نمی گذارد، «إنَّمَا استَزَلَّهُمُ الشيطانُ ببعضِ ما کَسَبوا»، انسان را می گزد و به لغزش می اندازد. مرحله ششم، امر و نهی کردن: بعد از وسوسه و دعوت و رفاقت و شراکت، نوبت به لغزاندن و گزیدن که رسید زمینه برای امر و نهی شیطان فراهم می شود، شیطان برای انحراف و دور کردن انسان از صراط مستقیم و مسیر الهی، آنچه را خداوند سبحان امر کرده، نهی می کند و از آنچه خداوند سبحان نهی کرده، به آن امر می کند: «يا أيُّها الذين آمنوا لا تَتَّبِعوا خُطُواتِ الشيطانِ ومَن يَتَّبِع خُطُواتِ الشيطانِ فإنَّه يَأمُرُ بالفحشاء والمُنكر ولولا فَضلُ اللهِ علیکم…» وقتی انسان تا این مرحله شیطان را بر خود مسلط کرد، در مرحله امر و نهی، شیطان با انسان روش و برخورد انسانی ندارد، با انسان معامله حیوانات را دارد، این طور نیست که دستوراتش همراه با ادب باشد، «استَحوَذَ عليهِمُ الشيطانُ فأنساهُم ذِكرَ الله»، اگر ساربانی برای راندن شتر، با چوب دستی و مانند آن، به استخوان کمر شتر یا به پشت او بزند، می گویند (أحوَذَ الجمل)؛ یعنی: سخت راند، (استحوذ عليهم) هم از این باب است، یعنی: شیطان انسان را، همان طوری که ساربان، شتر را می زند و می راند، او هم انسان را آن طور می راند و امر و نهی می کند. 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 اندیشه حکیمانه 🇮🇷 http://eitaa.com/ostadtabatabai 🌐http://ostadtabatabai.blogfa.com/