آیت الله ابراهیم امینی، نقل می کند: زندگی خانوادگی او بسیار با صفا و صمیمیت بود، در فوت همسرش ‌ برخلاف انتظار ما بسیار اشک می ریخت و محزون و متأثر بود، روزی به ایشان عرض کردم : ما صبر و بردباری و تحمل مصایب را باید از شما بیاموزیم، چرا این چنین متأثر هستید؟» در جواب فرمود: آقای امینی مرگ حق است، همه باید بمیریم! من برای مرگ همسرم گریه نمی کنم، گریه ی من از صفا و کدبانوگری و محبت های خانم است، من زندگی پرفراز و نشیبی داشته ام، در نجف اشرف با سختی هایی مواجه می شدم، من از حوائج زندگی و چگونگی اداره ی آن بی اطلاع بودم، اداره ی زندگی به عهده ی خانم بود.» در طول مدت زندگی ما، هیچ گاه نشد که خانم کاری بکند که من حداقل در دلم بگویم، کاش این کار را نمی کرد یا کاری را ترک کند که من بگویم کاش این عمل را انجام داده بود ❇️❇️❇️❇️❇️❇️ لینک کانال اسطوره های واقعی https://eitaa.com/joinchat/3463905380Ceeda6f443e