هدایت شده از خاکستر زرد''
یک تخیل خداگونه در نزدیکی امواج فکری ام می چرخد و قصد رفتن را ندارد.
طعمِ خیال، گس بود ، یک گناهِ خاموشِ زخمی!
زیستن ، تعبیری است بس جدا از رویاهای جرقه خورده و گاها مذبوحانه در پسِ ذهن هایمان!
درباره ی ''خاطرات''
درباره ی ''یک آغاز که تکرار نمی پذیرفت''
درباره ی منی که به حاشیه می رفت.
شاید حتی تعبیرِ زیستن میانِ قلم ها و برگه ها محبوس شده، شاید باید تمام آدم ها با کتاب های باز شده و افکاره رها شده در خیابان راه بروند ، عاشق شوند ، عاقل بمانند و دوست باشند.
شاید هم زندگی ، خلاصه شده از مثابه ی یک طلوع و غروب است.
آدمیان چطور به زندگی فکر میکنند؟
پیرمردی که حالا روی صندلی اوتوبوس من نشسته و تسبیح می زند چطور؟
عاشق و معشوق رو به رویم ؟
عابر پیاده ای که از پشت پنجره های غبار خورده ی اوتوبوس هم منتظر به نظر می رسد.چطور؟
زندگی از نظر من همین جملات قصار خورده است. یک سه نقطه ای رو به بی نهایت که می چرخید ، ساز می زد و مجبورت می کرد با سازش برقصی!
خنده دار به نظر می رسد که پیرمرد را در حال رقصیدن با ساز زندگی اش ببینم، حتما پیری توان چرخش هایش را می گیرد و خودش به زندگی دستورِ یک نوای محزون می دهد.
زندگی ، هر چه که باشد برایم دوست داشتنی است!
بویِ مُحالش با طعمِ خیال عجیب می چسبد؛ یک چایی قند پهلو در تیرماه که بنشینی و صباح به صباح با چشم هایت زندگی ها را از نظر بگذرانی!
درست است ، زندگی ها!
زیستنِ من مبهم و پوشیده از لایه های ابهام بسته بندی شده تا من کشفش کنم ! با هر لبخند ، بغضِ چمبتانه زده، خشم های خاموش ، شیرینیِ هر شادی و... تا روشن ترین رنگ لحظه ها را بنا کنم. زندگیِ او و آنها داستانی دیگر است!
فکر می کنم به افکارم سخت گرفته ام ، هیچ فرمولی برای کنترشان نیست و هیچ ساختاری اثباتشان نمی کند ، آنها هزاران من بودند!
قدم هایم بی هراس جلو می روند ، می بینم که چطور خرابه های شهر با هر ضربِ رفتگر جمع می شوند و رَد هر درد میان ترک های این شهر جیغ می کشند؛ فرشتگان از تمام طبقات بهشت سقوط می کنند و نوای آمرزش آنها جامی است که شیطان سالهاست از آن می نوشد!
افکاری جدید میانِ کلماتم جوش می خورد ، خالق و مخلوق!
اما قبل از آن ، پشتِ درب بسته شده ی کلاس ایستاده ام. زندگی سازش را عوض کرده و من نمی دانم چطور استادم را با آن آشنا کنم تا موجه از دیر آمدنم باشد!
_
سر و پا اگر زرد و پژمرده ایم
اما دل به پاییز نسپرده ایم!
روزی از روز های ریوجی: اوایل اسفند و کمی از هوایِ اواخر بهمن
●
●
از طرف خاکستر زرد به:
https://eitaa.com/pagliuzzaandcoffee