؛。゚❁ུ۪ ° 🕸 (۱) 🕷 «زبان سرچشمه‌ی سوءتفاهم‌هاست» شاید این جمله از داستان «شازده کوچولو» نوشته «آنتوان دوسنت اگزوپری» را شنیده‌ باشید. 🕷 انسان‌ها با توجه به ملیت، خانواده، محل زندگی، طبقه‌ اجتماعی و میزان تحصیلات یا سطح دانش، ممکن است درک متفاوتی از حرف‌های یکدیگر داشته‌ باشند. 🕸 این امر گاهی می‌تواند سرآغاز کج‌فهمی‌ها و مشکلاتی شود، همان‌گونه که در گفتار عامیانه رایج است و برخی افراد زبان هم را نمی‌فهمند. 🕷 از سوی دیگر، زبان فقط بخشی از معنا را می‌تواند منتقل کند و بخش زیادی از مفاهیم از راه لحن و آهنگ کلام، تکیه‌گذاری‌، مکث و سکوت‌ها، تندی و کندی حرف زدن و تُن صدا دریافت می‌شود. 🕷 نوع نگاه و میمیک صورت، حرکات دست و ژست‌های بدنی نیز به یاری ما می‌آیند تا فهم درست‌تری از صحبت‌های یکدیگر داشته‌ باشیم. 🕸 نشانه‌گذاری، راه‌کاری برای جبرانِ نبودِ لحن در نوشتار 🕷 نوشته‌ها فاقد لحن و آهنگ هستند و این کج‌فهمی‌ها را دوچندان می‌‌کند. امروزه بخش زیادی از مکالمات ما در شبکه‌های اجتماعی و به صورت چت انجام‌ می‌شود. 🕷 فکر می‌کنم برای شما هم پیش آمده باشد که در چت‌هایتان جمله‌ای را به منظور شوخی نوشته‌ باشید و خواننده‎‌ آن را جدی تلقی کرده و سبب دلخوری شده ‎‌‌باشد. نمونه‌هایی از این دست هستند که کارکرد نشانه‎‌های نگارشی را برای‌مان آشکار می‌کنند. 🕸 نشانه‌های نگارشی علامت‌هایی چون نقطه، ویرگول، علامت تعجب، دونقطه، علامت سوال و مانند این‌ها هستند که نبود لحن و احساسات قابل مشاهده در نوشتار را جبران می‌کنند. 🕷 نشانه‌ گذاری در درست‌ نویسی بسیار مؤثر است و خوانش و فهم متن را برایمان آسان می‌کند. ؛。゚❁ུ۪ ° ادامه دارد... @pajohesh_esfahan ╰━═━❀✿❥❀✿❥━═━╯