🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅سخنان حکیمانه امام سجاد «علیه السلام» به عبدالملک 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": سپس حضرت سجاد «علیه السلام» به حسب این نقل می‌فرمایند: «وَ اللَّهِ لَوْ تَقَطَّعَتْ أَعْضَائِي وَ سَالَتْ مُقْلَتَايَ عَلَى صَدْرِي»؛ سوگند به خدا که اگر اعضایم قطع شود و اگر این مقلتای در اثر عبادت بیفتد روی سینه‌ام. (مُقلَة بر وزن غرفة، ‌پی‌ای است که در چشم هست و مردمک و سفیدی چشم بر آن قرار گرفته است). «لَنْ أَقُومَ لِلَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ بِشُكْرِ عُشْرِ الْعَشِيرِ مِنْ نِعْمَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ جَمِيعِ نِعَمِهِ الَّتِي لَايُحْصِيهَا الْعَادُّونَ وَ لَايَبْلُغُ حَدَّ نِعْمَةٍ مِنْهَا عَلَيَّ جَمِيعُ حَمْدِ الْحَامِدِينَ»؛ اگر من عبادت کنم که این آثار عجیب در بدنم ظاهر شود، شکر یک دهم از یکی از نعمت‎های الهی را هم نمی‌توانم به‎جای بیاورم... خب، این چه معرفتی است؟ آیا ما دنبال این معرفت‌ها هستیم؟ سعی کنیم این معرفت‌ها را در کنار معرفت‌های فقهی و اصولی و رجالی و علوم دیگر در خودمان ایجاد کنیم. این‎ها فکر و تأمل و تدبر و وقت گذاشتن می‎خواهد که ما این معرفت‌ها را هم بفهمیم و هم برای خودمان ایجاد کنیم. بعد فرمودند: «لَا وَ اللَّهِ أَوْ يَرَانِيَ اللَّهُ لَايَشْغَلُنِي شَيْ‏ءٌ عَنْ شُكْرِهِ وَ ذِكْرِهِ فِي لَيْلٍ وَ لَا نَهَارٍ وَ لَا سِرٍّ وَ لَا عَلَانِيَةٍ». مرحوم علامه مجلسی می‌فرمایند: «أو» در اینجا به معنای حتی یا الّا است. حضرت «ع» قسم یاد کردند به خدا که من ترک نمی‌کنم این نحو عبادت و اجتهاد حتی «يَرَانِيَ اللَّهُ»، که هیچ کاری من را از شکرگزاری او مشغول نمی‌کند. «لَا يَشْغَلُنِي شَيْ‏ءٌ عَنْ شُكْرِهِ وَ ذِكْرِهِ»؛ هیچ چیزی مانع این نمی‌شود که من شکرخداوند را فراموش کنم و از او غفلت کنم. سپس حضرت فرمودند: «وَ لَوْلَا أَنَّ لِأَهْلِي عَلَيَّ حَقّاً وَ لِسَائِرِ النَّاسِ مِنْ خَاصِّهِمْ وَ عَامِّهِمْ عَلَيَّ حُقُوقاً». تازه این که از من می‌بینی، برای این است که من در یک تزاحم هستم، اگر این تزاحم نبود، آن وقت عمل من غیر از این بود که می‌بینی. اهل خودم بر من حقوقی دارند، مردم، عوام وخواص بر من حقوقی دارند. «لَا‎يَسَعُنِي إِلَّا الْقِيَامُ بِهَا حَسَبَ الْوُسْعِ وَ الطَّاقَةِ حَتَّى أُؤَدِّيَهَا إِلَيْهِمْ». وظیفه‌ام این است که حقوق آن‎ها را به آن‎ها ادا کنم. من در تزاحم هستم و اگر این تزاحم و این جهت نبود: «لَرَمَيْتُ بِطَرْفِي إِلَى السَّمَاءِ وَ بِقَلْبِي إِلَى اللَّهِ»؛ دلم را فقط به طرف خدا می‌کردم و مشغول هیچ چیز دیگری نمی‌کردم. الآن ادای حقوق برعهده‎ام هست و در قبال دیگران وظایفی دارم. اگر این نبود، آن وقت این عبادت و خشوع و سجده‌ی من غیر از این چیزی بود که تو می‌بینی. «ثُمَّ لَمْ أَرْدُدْهُمَا حَتَّى يَقْضِيَ اللَّهُ عَلَى نَفْسِي وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ». چشمانم و قلبم را بر نمی‌گرداندم؛ دائم الحضور بودم. بعد در حدیث هست که: «وَ بَكَى وَ بَكَى عَبْدُ الْمَلِكِ». حضرت گریه کردند و او هم تحت تأثیر قرار گرفت و گفت: «وَ قَالَ شَتَّانَ بَيْنَ عَبْدٍ طَلَبَ الْآخِرَةَ وَ سَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَ بَيْنَ مَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا مِنْ أَيْنَ جَاءَتْهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ»؛ چقدر فرق است بین کسی که آخرت را طلب کرده است و برای آن کوشش می‌کند و می‎خواهد آنجا را آباد کند (که علی بن الحسین «علیه السلام» مصداق آن است) و بین کسی که طالب دنیاست (که عبدالملک مصداق آن است). خب؛ ‌این سیره‌ی امامان عظیم‌الشأن و معصوم و عزیز ماست که الگوهای واقعی راه صلاح و سداد و الگوهای واقعی برای سالکان الی الله تعالی هستند. خدای متعال همه‎ی ما را از شیعیان و موالیان و رهروان واقعی این انوار طیبه قرار دهد و همه‌ی ما را جزء شاکران نعمت‎های خودش محسوب فرماید و ما را از برخورداری از این معرفت‌ها محروم نفرماید. و در کنار توفیق در علوم رسمی که این‎ها هم واجب‌اند و ترویج شریعت هم وابسته به آن‎ها است، ما را به این علوم الهی که آخرت و عاقبت ما وابسته به آن‎هاست، موفق بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 81-79 #پندهای_سعادت #بیانات #موعظه_های_قرآنی #ضرورت_شناخت_و_درمان_امراض_نفسانی #سخنان_حکیمانه_امام_سجاد_علیه_السلام_به_عبدالملک 🔗 @pand_saadat