🔰 عامل تداوم عاشورا 🔸حضرت استاد شب زنده دار دام ظله: اگر هدایت‌های ‌الهی ‌نباشد، تذکر نباشد، توجه ‌دادن ‌نباشد، همین ‌است ‌که ‌پیش ‌می‌آید. این‌ها نزدیک عصر به رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بودند و آن معجزات و واقعیت‌ها را به چشم خودشان دیدند، اما در عین حال می‌بینید که چگونه انحراف پیدا کردند. حضرت رضا(علیه‌السلام) عناصری را بیان می‌کند که این‌ها ممزوجی از عقلانیت و عاطفه است؛ و هم پشتوانه‌ی عقلانی و برهانی و استدلالی و هم پشتوانه‌ی عاطفی و احساسی دارد و با جمع بین دو امر، این واقعه هیچ‌گاه خاموش و فراموش نمی‌شود و همیشه در اذهان زنده می‌ماند و درب این دانشگاه همیشه باز است و شاگردان آن تعلیم می‌بینند. حضرت امام رضا(علیه‌السلام) درباره‌ی حماسه‌ی عاشورای حضرت سیدالشهدا و اولاد و اصحاب و بازماندگان آن بزرگوار که این حماسه‌ی عجیب را به‌وجود آوردند سه امر را فرموده‌اند: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِیاً لِشَی‏ءٍ»؛ اگر اشکت جاری شد، فوراً این گریه را به مسأله‌ی سید‌الشهدا منصرف کن. قهراً مراد از «بَاكِیاً لِشَی‏ءٍ»؛ یعنی امور دنیایی، نه گریه از خوف خدا. «إِنْ كُنْتَ بَاكِیاً لِشَی‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی‌طَالِبٍ(علیه‌السلام) فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا یذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ‌أَهْلِ‌بَیتِهِ ثَمَانِیةَ‌عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَی الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَرْبَعَةُ آلَافٍ لِنُصْرِتهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَی أَنْ یقُومَ الْقَائِمُ‌صلوات‌الله‌علیه فَیكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ یا لَثَارَاتِ الْحُسَینِ»؛ اگر خواستی گریه كنی، بر حسین بن علی بن ابی‌طالب(علیهم السّلام) گریه كن، كه همانند سر بریدن گوسفند او را سر بریدند و هجده مرد از خاندان او، همراه ایشان كشته شدند كه هیچ‌كس در زمین با آن‌ها برابری نمی‌كرد و همه‌ی آسمآن‌ها و زمین‌ها برای شهادت او گریستند و چهار هزار فرشته از آسمان به زمین فرود آمدند تا ایشان را یاری كنند، ولی بعد از شهادت او به زمین رسیدند. از این‌رو، تا روز قیام حضرت قائم (عج)، ژولیده و غبارآلود در كنار قبر او اقامت دارند و هنگام قیام آن حضرت، از یاوران او خواهند بود و شعار آنان این است: «یا لثارات الحسین». انسان وقتی که در اوج امر عاطفی قرار می‌گیرد، برای چیزی آن‌قدر متأثر می‌شود که می‌خواهد گریه کند. – مثلاً کسی فرزندی را از دست داده یا مشکلی برایش پیش آمده است و آن‌قدر متأثر می‌شود که به گریه می‌افتد - حضرت رضا علیه‌السلام می‌فرمایند که همه‌ی این موارد را برگردان و گریه‌ات را متوجه به مسأله‌ی سید الشهدا علیه‌السلام بکن. این یعنی همیشه این مطلب را در ذهن خود نگاه داریم و هیچ‌وقت نگذاریم غیبت پیدا کند و غروب برای آن پیدا شود و همیشه این داستان عجیب در ذهن ما طالع باشد. «یا ابْنَ شَبِیبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ جَدِّی الْحُسَینُ امَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ»؛ ای پسر شبیب، پدرم به نقل از پدرش و او به نقل از جدّش برای من بازگو نمود كه وقتی جدّم امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسید، از آسمان خون و خاك سرخ بارید. این اثر تکوینی در عالم گذاشته شد، که آسمان خون بارید و خاک سرخ و خونین شد. 🔻برگرفته شده از کتاب پندهای سعادت «سلسله درس های اخلاق آیت الله محمد مهدی شب زنده دار دام ظله» #پندهای_سعادت #بیانات #ماه_محرم 🔗 @pand_saadat