🌷 ای حسین! در كربلا، تو یكایك شهدا را در آغوش می كشیدی، می بوسیدی، وداع می كردی، آیا ممكن است، هنگامی كه من نیز به خاك و خون خود می غلطم، تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به تو و به خدای تو سیراب كنی؟ من از این دنیای دون می گریزم، از اختلافات، از تظاهرات، از خودنمایی ها، غرورها، خودخواهی ها، سفسطه ها، مغلطه ها، دروغ ها و تهمت ها، خسته شده ام، احساس می كنم كه این جهان جای من نیست آنچه دیگران را خوشحال می كند مرا سودی نمی رساند. 💕💛💕