✅ادامه پاسخ (بخش دوم):
تعبیر به صیغه جمع در مورد خداوند، با این که ذات پاک او از هر جهت یگانه و یکتا است، براى اشاره به عظمت مقام او است و این که همواره مأمورینى سر بر فرمان او دارند، و در اطاعت امرش آماده و حاضرند، و در واقع سخن تنها از او نیست، بلکه از او است و آن همه مأموران مطیع او هستند.[7]
یادآوری:
ممکن است که در یک آیه هر سه حکمت جمع شده باشد؛ یعنی به صورت جمع آمده تا هم نشانگر عظمت فاعل باشد و هم نشانگر عظمت و بزرگی فعل و هم به اسباب توجه شده باشد؛ مانند: "إِنَّا انزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ" که این سه مورد در این آیه جمع شده است.
📚منابع:
[1] "أَبَى اللَّهُ أَنْ یُجْرِیَ الْأَشْیَاءَ إِلَّا بِأَسْبَاب"، الکافی، ج 1، ص 183، باب معرفة الإمام و الرد إلیه... .
[2] در این صورت سؤال از این که چرا خداوند در برخی از موارد از ضمیر مفرد استفاده کرده است، وجهی ندارد و تنها این سؤال باقی می ماند که چرا خداوند همیشه از ضمیر مفرد استفاده نکرده است؟ و این همان چیزی است که در ادامه به آن می پردازیم.
[3] همانند: "ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُم..."، غافر، 60و... .
[4] برای آگاهی بیشتر، نک: مکارم، ناصر، پرسش و پاسخ، ج 3، ص 256.
[5] المیزان، ترجمه، ج 18، ص 385.
[6] المیزان، ترجمه، ج 11، ص 401.
[7] تفسیر نمونه، ج 6، ص 358 ، همچنین در این باره نک: معارف قرآن، مصباح یزدی، ص 106- 114.
مرکز پاسخگویی موعظه |
@pasokhha
@mawezah_ir
@havayeadam
@Yaaliheydar