تبریک یا تسلیت؟ چند سالی است که رسم شده تا افراد در عصر روز هشتم ربیع‌الاول که بنا بر مشهور سال‌روز شهادت امام عسکری (ع) است، به بهانه آغاز امامت امام عصر (عج) به هم تبریک می‌گویند و این اواخر حتی مراسم جشن و سرور هم بر پا می‌کنند. امامت هر امام در همان روز و لحظه شهادت امام قبل آغاز می شود و تبریک گفتن در آن سنت نیست و تا چند دهه قبل هم مرسوم نبوده است، چرا که با غم امام بعد به خاطر از دست دادن پدر خویش همراه است. چنان که در روز شهادت امیرالمؤمنین (ع) یا سال های بعد آن کسی به امام مجتبی (ع) تبریک نمی‌گوید، یا در عصر روز عاشورا کسی به امام سجاد (ع) تبریک نمی گوید. به همین ترتیب در روز شهادت امام عسکری (ع) هم تبریک گفتن به امام زمان (عج) معنا ندارد. درست مانند آنکه بعد از مرگ پدری، به فرزند ارشدش تبریک بگوییم که بزرگ و راهنمای خاندان شده است. این سنتی است مربوط به پادشاهان و سلاطین و نه تنها بعید است مورد تأیید معصومین باشد که به جرأت می‌توان چنین چیزی را مردود دانست. امام زمان (عج) در روز شهادت پدرشان محزونند و شیعه در حزن ائمه محزون است نه شادمان. نویسنده: استاد علی ریاحی نبی @pasokhtext @pasokhtext