♦️ برشی بسیار کوتاه از فیزیکدان آتئیست، شان کارول. ♦️ کارول میگوید ما آدم ها، موجوداتی منطقی نیستیم و در مورد آن چیزهایی که دوست داریم حقیقت داشته باشند، سختگیر نیستیم. ♦️ و من این جمله را به سخن کارول اضافه میکنم: و آن چیزهایی را که دوست داریم حقیقت نداشته باشند، برایش استاندارد سختگیرانه در نظر می گیریم. ♦️ او غربالی با سوراخهایی بسیار درشت برای باور کردن موجوداتی مثل سیاهچاله و انحنای فضازمان و بازبهنجارش بینهایتها دارد و غربالی با سوراخهای بسیار ریز که هیچ چیزی از آن عبور نکند، برای چیزهایی که نمیخواهد بپذیرد در ذهنش جای داده است😁 ♦️ او فیزیکالیست بودن را دوست دارد بنابراین استاندارد و معیاری را برای چیزهایی که دوستشان ندارد، تعیین می کند تا قضاوتش نهایتا به نفع فیزیکالیستها در آید. ♦️ و حال آن که اگر او همین معیار را برای بقیه باورهایی که در حوزه ی زندگی اجتماعی و سلامتی و ... پذیرفته است، به کار میبرد، از بین میرفت. ♦️ تعیین استاندارد و معیار سخت برای دوست‌نداشتنی ها و تعیین معیار آسان برای دوست‌داشتنی ها، سوگیری دوگانه ای است که کارول را دچار خطا در قضاوت کرده است. ♦️ به نظر میرسد آدمی مثل شان کارول که فیزیک را خیلی خوب می داند، باید برای مباحث تخصصی مربوط به "معیار عقلانی باورها" هم وقت کافی بگذارد. ♦️دوباره داستان زیر را یادآور می شوم. این داستان، خیلی آموزنده است👇 🔹 آدرس کانال: @philosophyofscienceforstudents 🔹 انتقادات و پرسش ها را به آیدی زیر ارسال بفرمایید. @Reza_zia_tohidi