سلام برای این باور شخصی خودم دلیل دارم اما دلیلها لزوما قابل بیان به شکل برهانهای مصطلح نیستند. صرفا ما می توانیم چیزهایی را به دیگران منتقل کنیم که قابلیت آن را داشته باشند که در قالب های استدلالی بین الاذهانی ریخته شوند و ویژگی کلیت در آنها موجود باشد. به همین سبب، برخی از باورها ولو برای شخص معین S، موجه و حتی یقینی باشد، اما شخص S نمیتواند این باور خودش را به دیگری منتقل کند. این عدم امکان نه به خاطر ناتوانی S و نه به خاطر نادرست بودن محتوای باور است بلکه صرفا به این خاطر است که محتوای مزبور قابلیت استقرار در برهانهای بین الاذهانی را ندارد. به عنوان مثال، بعضی از باورهای شخصی و راجع به خودمان را نمیتوانیم در قالبها بریزیم و اگر دیگری بخواهد آن را باور کند، جز این که به صداقت ما اعتماد کند، هیچ راه دیگری ندارد. همچنین است، دسته ای از باورهاکه متکی بر پس زمینه های غیرقابل ترجمه به قالبهای کلی است. مثال بزنم: شما بر اساس تجربه ی طولانی که از مثلا برادرتون در دست دارید، به این تراز معرفتی شخصی رسیده اید که به صرف این که وی به شما خبری بدهد و بگوید که من فلانی را سر کوچه دیدم، شما حرف او را بلاتردید باور می کنید. این باور کردن، برای شما کاملا موجه و معقول و دلیلمند است و اگر آن را باور نکنید، متهم به ناسلامتی قوای ادراکی تون خواهید شد اگرچه احتمالا هرگز نخواهید توانست برای این باور تون، یک استدلال تهیه کنید زیرا تمام پس زمینه ی چندساله ای که پشتوانه ی این دلیل است را هرگز نمیتوانید به جملات قابل انتقال و بین الاذهانی ترجمه کنید. به نظر من، ما نباید چیزی را باور کنیم مگر این که برایش دلیل عقلانی نرمال داشته باشیم، اما نکته ی مهم آن است که جنس دلیل عقلانی نرمال، اعم از قالبهای استدلالی پیشنهاد شده توسط فیلسوفان عقلگرای کلاسیک است. ( توضیح مفصل در این باره را در دوره معرفت شناسی ارائه خواهم داد ان شالله) اما این باور شخصی که در این متن آورده ام، بر دلایل متعددی متکی است که فقط برخی از آنها را میتوان در قالبها جای داد و همه اش را نه. بنابراین من در خصوص باورها معتقد نیستم که همه دلایل را بتوانیم به صورت قالبهای بین الاذهانی دربیاوریم. آن چیزی که برای باور کردن های ما لازم است، این است که دلیل موجه و عقلانی نرمال داشته باشیم. التزام به دلایل بین الاذهانی که توسط برخی از فیلسوفان ( و نه همه شون) توصیه شده است، یک دستور ناکارآمد و ناموفق است زیرا بسیاری از باورهای انسانها اصولا نمیتواند طبق این دستور فرآوری شود و انسانها بدون آن باورها نمی توانند زندگی عقلانی داشته باشند. البته بعضی از معرفت شناسان جدید که روی باورها کار می کنند، التزام به دلایل بین الاذهانی را برنمی تابند. باورها باید دلیل داشته باشند و هیچ چیزی را نباید بدون دلیل باور کرد اما دلیلها لزوما قابلیت ترجمه به برهانهای مصطلح را ندارند. 🔹 آدرس کانال: @philosophyofscienceforstudents 🔹 انتقادات و پرسش ها را به آیدی زیر ارسال بفرمایید. @Reza_zia_tohidi