📚مفاهیم فیزیک 💫مروری بر کیهان شناسی استاندارد 🔹قسمت دوم: مسئله افق کیهان شناسی عالم FRW نمی‌تواند همگن و همسانگرد بودن عالم را در مقیاس های بزرگ توجیه کند. در‌واقع کیهان شناسی استاندارد پیش‌بینی می‌کند عالم اولیه، از تعداد زیادی از نواحی در فضا که از نظر علّی به یکدیگر ارتباط ندارند، تشکیل شده است. با این وجود، این نواحی چگالی و دمای بسیار نزدیکی به هم دارند. این نقطه ابهام به مسأله افق معروف است. افق ذره بیشترین فاصله همراهی که ناظر می‌تواند در زمان t از آن سیگنال دریافت کند، افق ذره نام دارد. رویدادهایی که بخواهند با یکدیگر ارتباط علّی دریافت کنند، باید داخل این ناحیه قرار بگیرند. مقدار فاصله‌ای که نور در یک بازه زمانی معین طی می کند، ناحیه ای از فضا است که ارتباط علّی با یکدیگر دارند. در فضازمان درحال انبساط، بررسی انتشار نور از طریق زمان همدیس( τ ) که از انتگرال گیری زمانی سرعت نور بر ضریب مقیاس a(t) بدست می آید، بهتر انجام می گیرد. ضریب مقیاس نشان دهنده آهنگ انبساط عالم است. واژه افق از این موضوع نشأت می‌گیرد که ذرات توسط فاصله همراهی بیشتر از τ از یکدیگر جدا شده‌اند و مخروط نوری گذشته آن‌ها با یکدیگر تلاقی ندارد و نمی‌توانسته اند در گذشته با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در‌واقع افقی وجود دارد که نواحی کروی به شعاع τ را از یکدیگر جدا می کند. ⚛️کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution