eitaa logo
تکامل فیزیکی
216 دنبال‌کننده
260 عکس
34 ویدیو
30 فایل
انسان همیشه در پی تکامل است... چه تکاملی بهتر از تکامل علمی، تکاملی منجر به تمدن نوین علمی. روابط عمومی گروه تکامل فیزیکی: @physical_evolution_PubRelat 🔴 حق نشر مطالب تولیدی، برای صاحب و تولید کننده اثر، محفوظ می باشد.
مشاهده در ایتا
دانلود
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۱: گزارش ها مبنی بر اینکه تلسکوپ فضایی جیمز وب مدل کیهان شناسی حاکم را رد کرده است، اغراق آمیز بوده ‏است. ولی اخترشناسان هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری از کهکشان های دوردست دارند که توسط وب ‏مشاهده شده است. تلسکوپ وب کهکشان هایی را که به طرز شگفت انگیزی در دوردست و در گذشته قرار ‏دارند، مشاهده کرده است. این موارد که توسط تیمی به نام ‏JADES‏ مورد مطالعه قرار گرفته‌است که مربوط به ‏زمانی کمتر از 500 میلیون سال پس از مهبانگ است.‏ قرار بود شکاف های کیهان شناسی، مدتی طول بکشد تا ظاهر شوند. اما هنگامی که تلسکوپ فضایی جیمز وب ‏بهار گذشته لنز خود را باز کرد، کهکشان‌های بسیار دور و در عین حال بسیار درخشان بلافاصله به میدان دید ‏تلسکوپ تابیدند. روهان نایدو، ستاره شناس موسسه فناوری ماساچوست، می گوید: "آنها به طرز عجیبی ‏درخشان و برجسته بودند."‏ فاصله های ظاهری کهکشان ها از زمین نشان می دهد که آنها بسیار زودتر از زمانی که در تاریخچه عالم پیش ‏بینی می شد، شکل گرفته اند. (هرچه چیزی دورتر باشد، نور آن طولانی‌تر می‌تابید.) این مطلب باعث به وجود ‏آمدن تردید میان دانشمندان شد. اما در ماه دسامبر، ستاره‌شناسان تأیید کردند که برخی از کهکشان‌ها واقعاً به ‏همان اندازه دور هستند. بنابراین همان‌قدر که به نظر می‌رسند ابتدایی هستند. اولین کهکشان تایید شده، 330 ‏میلیون سال پس از مهبانگ نور خود را پرتاب کرد و رکورد جدیدی برای اولین ساختار شناخته شده در کیهان ‏شد. آن کهکشان نسبتاً کم نور بود، اما نامزدهای دیگری که به طور محدود به همان دوره زمانی متصل بودند، ‏درخشان بودند، به این معنی که آنها بالقوه بسیار بزرگ بودند. ‏اما سوال اینجاست که چگونه ستارگان می توانند در داخل ابرهای گازی فوق گرم به این زودی پس از مهبانگ ‏مشتعل شوند؟ ‏چگونه می‌توانستند خود را سریعا در چنین ساختارهای گرانشی عظیمی ببافند؟ در ‏زمان های اولیه هیچ چیز بزرگی وجود ندارد. مایک بویلان کولچین، فیزیکدان نظری در دانشگاه تگزاس می ‏گوید: «رسیدن به چیزهای بزرگ مدتی طول می کشد.‏» ستاره شناسان به این پرسش پرداختند که آیا فراوانی چیزهای بزرگ اولیه با درک فعلی کیهان مخالفت می کند ‏یا خیر‎.‎ برخی از محققان و رسانه‌ها ادعا کردند که مشاهدات این تلسکوپ، مدل استاندارد کیهان‌شناسی ‌‏(‏ΛCDM‏) را رد می کند با این حال، از آن زمان مشخص شد که مدل ‏ΛCDM‏ انعطاف پذیر است، یافته‌های ‏JWST‏ به جای اینکه محققان را مجبور به بازنویسی قوانین کیهان‌شناسی کند، ستاره‌شناسان را وادار می‌کند که ‏درباره چگونگی ایجاد کهکشان‌ها به خصوص در زمان های اولیه، تجدید نظر کنند.‏ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۲: ✅ زمان های اولیه: فهمیدن اینکه چرا کشف کهکشان‌های خیلی زودهنگام و درخشان شگفت‌انگیز است، به درک آنچه که ‏کیهان‌شناسان درباره جهان می‌دانند یا فکر می‌کنند می‌دانند کمک می‌کند.‏ پس از انفجار بزرگ، جهان اولیه شروع به خنک شدن کرد. در طی چند میلیون سال، پلاسمای در حال چرخش ‏که فضا را پر کرده بود، فرو می‌نشیند و الکترون‌ها، پروتون‌ها و نوترون‌ها به اتم‌ها عمدتا به صورت هیدروژن ‏خنثی ترکیب می‌شوند‎.‌‏ برای دوره ای نامشخص به نام دوران تاریک کیهانی همه چیز ساکت و تاریک بود. ‏بیشتر موادی که پس از انفجار بزرگ از هم جدا شدند از چیزی ساخته شده اند که ما نمی توانیم ببینیم، به نام ‏ماده تاریک‎.‌‏ این ماده به ویژه در ابتدا تأثیر قدرتمندی بر کیهان داشته است‎.‌‏ در تصویر استاندارد، ماده تاریک ‏سرد (اصطلاحی که به معنای ذرات نامرئی و با حرکت آهسته است) به طور بی رویه در کیهان پرتاب شد‎. ‎در ‏برخی مناطق توزیع آن متراکم تر بود و در این مناطق دچار فروپاشی به صورت توده ها شد‎.‌‏ ماده مرئی، به ‏معنای اتم ها، در اطراف توده های ماده تاریک جمع شده اند. همانطور که اتم ها نیز سرد شدند ودر نهایت ‏متراکم شدند، اولین ستاره ها متولد شدند. این منابع جدید تشعشع، هیدروژن خنثی را که در طول دوره ‏یونیزاسیون کیهان را پر کرده بود، مجددا شارژ کردند. از طریق گرانش، ساختارهای بزرگتر و پیچیده تر رشد ‏کردند و شبکه کیهانی وسیعی از کهکشان ها را ساختند.در همین حال ستاره شناس ادوین هابل در دهه 1920 ‏متوجه شد که جهان در حال انبساط است و در اواخر دهه 1990، تلسکوپ فضایی هابل شواهدی مبنی بر اینکه ‏انبساط در حال شتاب گرفتن است را کشف کرد‎.‎جهان هستی را مانند یک قرص نان کشمشی در نظر بگیرید که ‏به صورت مخلوطی از آرد، آب، مخمر و کشمش است. وقتی این مواد را با هم ترکیب می کنید، فرآیند تخمیر ‏شروع می شود و نان شروع به بزرگ شدن می کند. کشمش‌های درون آن ( محل نگهداری کهکشان‌ها )، با ‏انبساط نان، از یکدیگر فاصله بیشتری می‌گیرند. تلسکوپ هابل مشاهده کرد که نان با سرعت بیشتری بزرگ می ‏شود. کشمش ها با سرعتی از هم جدا می شوند که جاذبه گرانشی آنها را به چالش می کشد. به نظر می رسد ‏که این شتاب توسط انرژی دافعه خود فضا (به اصطلاح انرژی تاریک، که با حرف یونانی‎ Λ ‎نشان داده می شود)، ‏هدایت می شود. اگر مقادیر‎ Λ، ماده تاریک سرد، ماده معمول و تشعشع را به معادلات نظریه نسبیت عام ‏انیشتین متصل کنید، مدلی از چگونگی تکامل جهان به دست می آورید‎.‌‏ این مدل "ماده تاریک سرد لامبدا"(‌‎ ‎ΛCDM‏)‌‎ ‎تقریباً با تمام مشاهدات کیهانی مطابقت دارد.‏ یکی از راه‌های آزمایش این تصویر، نگاه کردن به کهکشان‌های بسیار دور است - معادل نگاه کردن به گذشته- ‏به چند صد میلیون سال اول پس از انفجار عظیمی که همه چیز را آغاز کرد‎.‎کیهان در آن زمان ساده تر بود ‏بنابراین تحول آن در مقایسه با پیش بینی ها ساده تر است.‏ ستاره شناسان برای اولین بار در سال 1995 با استفاده از تلسکوپ هابل سعی کردند اولین ساختارهای جهان را ‏مشاهده کنند‎.‎در طی 10 روز، هابل 342 تصویر از یک تکه فضای خالی در دب اکبر را ثبت کرد‎.‌‏ ستاره شناسان ‏از این فراوانی پنهان در تاریکی شگفت زده شدند. هابل توانست هزاران کهکشان را در فواصل مختلف و مراحل ‏رشد ببیند که به زمان های بسیار قبل از آن چیزی که هر کسی انتظارش را داشت، بازمی گشت. هابل چند ‏کهکشان بسیار دور را در سال 2016 پیدا کرد. اخترشناسان دورترین آن را که ‏GN-z11‌‏ نام داشت، پیدا ‏کردند. لکه کم نوری که تاریخ آن را به 400 میلیون سال پس از مهبانگ نسبت دادند. این به طرز شگفت ‏انگیزی برای تشکیل یک کهکشان زود بود، اما تا حدی به این دلیل که کهکشان کوچک است و تنها 1% جرم ‏راه شیری دارد و به این دلیل که تنها بود، در مدل‎ ΛCDM ‎تردیدی ایجاد نکرد‎.‌‏ ‏ستاره شناسان به تلسکوپ قوی تری نیاز داشتند تا ببینند که آیا‎ GN-z11 ‎یک توپ عجیب و غریب است یا ‏بخشی از جمعیت بزرگتری از کهکشان های گیج کننده اولیه‎.‌‏ این مطلب می تواند به تعیین اینکه آیا ما یک ‏قطعه مهم از دستور ‏ΛCDM‏ را گم کرده ایم یا خیر، کمک کند.‏ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۳: ✅ بی حساب دور: تلسکوپ فضایی نسل بعدی‎ ‎که به نام جیمز وب، رهبر سابق ناسا نامگذاری شده است، در روز کریسمس 2021 ‏پرتاب شد. به محض کالیبره شدن ‏JWST، نور کهکشان های اولیه به دستگاه الکترونیکی حساس آن رسید. ‏اخترشناسان سیل مقالاتی را منتشر کردند و آنچه را که دیدند توصیف کردند. ‏محققان از نسخه ای از اثر دوپلر برای اندازه گیری فاصله اجسام استفاده می کنند‎.‌‏ این شبیه به تعیین موقعیت ‏یک آمبولانس بر اساس آژیر آن است. صدای آژیر با نزدیک شدن بلندتر و سپس با دور شدن پایین تر می آید. ‏هر چه کهکشان دورتر باشد، سریعتر از ما دور می شود و بنابراین نور آن به طول موج های بلندتری کشیده می ‏شود و قرمزتر به نظر می رسد. اندازه این «انتقال به سرخ » به صورت ‏z‏ بیان می‌شود. یک مقدار معین برای ‏z‏ ‏نشان می دهد که نور یک جسم چه مقداری را باید طی کرده باشد تا به ما برسد.‏ یکی از اولین مقالات در مورد داده‌های‎ JWST ‎، از نایدو اخترشناس‎ MIT‏ و همکارانش بود که الگوریتم ‏جستجوی آنها، کهکشانی را که به‌طور غیرقابل توضیحی روشن و دور از دسترس به نظر می‌رسید، علامت‌گذاری ‏کرد. نایدو آن را‎ GLASS-z13 ‎نامید، که نشان دهنده فاصله آن در انتقال به سرخ 13 است و دورتر از هر ‏چیزی است که قبلا دیده شده است. (انتقال به سرخ کهکشان بعداً به 12.4 تغییر یافت و به‎ GLASS-z12 ‎تغییر نام داد).‏ ستاره‌شناسان دیگری که روی مجموعه‌های مختلف مشاهدات‎ JWST ‎کار می‌کردند، مقادیر انتقال به سرخ را از ‌‏۱۱ به ۲۰ گزارش می‌کردند، از جمله یک کهکشان به نام‎ CEERS-1749 ‎یا‎ CR2-z17-1‎، که به نظر می‌رسد ‏نور آن مربوط به 13.7 میلیارد سال پیش، فقط 220 میلیون سال پس از مهبانگ است. ‏این تشخیص های احتمالی نشان می دهد که داستان پیوسته ای که به عنوان‎ ΛCDM ‎ شناخته می شود ممکن ‏است ناقص باشد‎.‎ به نوعی، کهکشان ها بلافاصله بزرگ شده اند. کریس لاول، اخترفیزیکدان دانشگاه پورتسموث ‏انگلستان می گوید :(( در کیهان اولیه، شما انتظار ندارید کهکشان‌های عظیم ببینید. آنها زمان لازم برای تشکیل ‏این تعداد ستاره را نداشته اند و با هم ادغام نشده اند)). در مطالعه‌ای که در نوامبر منتشر شد، محققان ‏شبیه‌سازی‌های کامپیوتری جهان‌هایی را که توسط مدل‎ ΛCDM ‎اداره می‌شوند، تحلیل کردند و دریافت کردند ‏که کهکشان‌های اولیه و درخشان مشاهده شده توسط ‏JWST‏ ، نسبت به کهکشان‌هایی که همزمان در ‏شبیه‌سازی‌ها شکل گرفته‌اند، سنگین‌تر بوده اند. ‏ برخی از ستاره شناسان و رسانه ها ادعا کردند که‎ JWST ‎در حال شکستن مدل استاندارد کیهان شناسی است اما ‏همه قانع نشدند. یک مشکل این است که پیش‌بینی‌های‎ ΛCDM ‎همیشه واضح نیستند. در حالی که ماده تاریک ‏و انرژی تاریک ساده هستند، ماده مرئی دارای برهمکنش و رفتارهای پیچیده ای است و هیچ کس دقیقاً نمی داند ‏که در سال های اول پس از مهبانگ چه اتفاقی افتاده است‎.‌‏ آن زمان‌های اولیه باید در شبیه‌سازی‌های ‏کامپیوتری تقریب زده شوند. مشکل دیگر این است که تشخیص دقیق اینکه کهکشان‌ها تا چه حد دور هستند، ‏دشوار است. ‏ در ماه‌هایی که از اولین مقاله‌ها می‌گذرد، سن برخی از کهکشان‌های ادعایی با انتقال به سرخ بالا، مورد بازنگری ‏قرار گرفت‎.‎ برخی به دلیل به روزرسانی کالیبراسیون های تلسکوپ، به مراحل بعدی تحول کیهانی تنزل یافتند. ‏CEERS-1749‌‏ در منطقه ای از آسمان یافت می شود که شامل خوشه ای از کهکشان هایی است که نور آن از ‌‏12.4 میلیارد سال پیش ساطع شده است، و نایدو می گوید که ممکن است این کهکشان، بخشی از این خوشه ‏باشد. یک عنصر مداخله گر نزدیک‌تر که ممکن است با گرد و غبار پر شود و باعث ‌شود انتقال به سرخ، بیشتر از ‏آنچه هست به‌نظر برسد. به گفته نایدو، ‏CEERS-1749 ‌‏ هر چقدر هم که دور باشد، عجیب است. این یک نوع ‏جدید از کهکشان خواهد بود که ما از آن بی خبر بوده ایم. یک کهکشان بسیار کم جرم و کوچک که به نوعی ‏گرد و غبار زیادی را درخود جمع کرده است‎.‎این چیزی است که ما به طور معمول انتظار نداریم. ممکن است این ‏نوع جدید از اجرام وجود داشته باشند که جستجوهای ما را برای کهکشان های بسیار دور مختل کنند.‏ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۴: ✅ شکاف لیمن: همه می‌دانستند که قطعی‌ترین تخمین‌های فاصله، به قدرتمندترین قابلیت جیمز وب نیاز دارد. جیمز وب نور ‏ستارگان را تنها از طریق فوتومتری(نورسنجی) و اندازه گیری درخشندگی آن ها مشاهده نمی کرد بلکه از طریق ‏اسپکتروسکوپی (طیف سنجی) یا اندازه گیری طول موج نور نیز این مشاهدات را انجام می داد. اگر مشاهدات ‏فتومتریک مانند تصویری از یک چهره در یک جمعیت باشد، مشاهده طیف‌سنجی مانند یک آزمایش ‏DNA‏ است ‏که می‌تواند سابقه خانوادگی یک فرد را بگوید. نایدو و سایر دانشمندانی که کهکشان‌های بزرگ اولیه را یافتند، ‏انتقال به سرخ را با استفاده از درخشندگی-با نگاه کردن به چهره‌ها در جمعیت- با استفاده از یک دوربین خوب ‏اندازه‌گیری کردند که این روش غیر قابل نفوذ به وسیله هوا است. (در جلسه ژانویه انجمن نجوم آمریکا، ‏اخترشناسان گفتند که شاید نیمی از کهکشان‌های اولیه که تنها با نورسنجی مشاهده شده‌اند، دقیقاً اندازه‌گیری ‏شوند). اما در اوایل دسامبر، کیهان شناسان اعلام کردند که هر دو روش را برای چهار کهکشان ترکیب کرده اند‎.‎ تیم‎ JWST ‎در جستجوی کهکشان هایی بود که طیف نور فروسرخ آن ها به طور ناگهانی در یک طول موج ‏بحرانی قطع می شود که به عنوان شکست لیمن شناخته می شود. این شکست به این دلیل رخ می دهد که ‏هیدروژن شناور در فضای بین کهکشان ها نور را جذب می کند. به دلیل انبساط مداوم جهان (نان کشمشی که ‏همیشه در حال رشد است)، نور کهکشان های دورجابجا شده است بنابراین طول موج آن شکست ناگهانی نیز ‏تغییر می کند‎.‎ وقتی نور یک کهکشان در طول موج های بلندتر قرار دارد به نظر می رسد دورتر است‎.‎ تیم جیمز ‏وب طیف‌هایی را با انتقال به سرخ تا 13.2 شناسایی کرد، به این معنی که نور کهکشان، 13.4 میلیارد سال ‏پیش ساطع شده است.‏ به محض اینکه داده ها بدست محققان رسید، به گفته کوین هاین لاین، ستاره شناس دانشگاه آریزونا :«این ‏طیف‌ها تازه شروع چیزی هستند که متحول کننده علم نجوم خواهد بود.»‏ برانت رابرتسون، ستاره شناس‎ JADES ‎در دانشگاه کالیفرنیا،‎ می‌گوید یافته‌ها نشان می‌دهد که عالم اولیه در ‏اولین میلیارد سال خود با کهکشان‌هایی که 10 برابر سریع‌تر از امروز تکامل می یافتند، به سرعت تغییر کرده ‏است. ‎او گفت: «مرغ مگس خوار یک موجود کوچک است، اما قلبش آنقدر سریع می تپد که زندگی متفاوتی ‏نسبت به سایر موجودات دارد»‌‎.‎ تحول این کهکشان ها در مقیاس زمانی، بسیار سریعتر از چیزی به ابعاد کهکشان راه شیری، اتفاق می افتد. اما ‏آیا تحول آن ها تا حدی سریع بود که ‏ΛCDM‏ نمی توانست آن را توضیح دهد؟ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۵: ✅ احتمالات نظری: همانطور که ستاره شناسان و مردم به تصاویر بدست آمده از جیمز وب نگاه می کردند، ‏محققان در پشت صحنه شروع به کار کردند تا مشخص کنند که آیا کهکشان هایی که در دید ‏ما چشمک می زنند، واقعا‎ ‎مدل استاندارد کیهان شناسی‎ ‎را بر هم می زنند یا فقط به تعیین ‏اعدادی که باید در معادلات آن وارد کنیم کمک می کنند. ‏ یک عدد مهم و در عین حال ناشناخته مربوط به جرم‌های کهکشان‌های اولیه است‎.‎کیهان ‏شناسان سعی می کنند جرم آنها را تعیین کنند تا بگویند آیا با جدول زمانی رشد کهکشان ها ‏که بر اساس مدل استاندارد کیهان شناسی پیش بینی شده است، مطابقت دارند یا خیر. ‏جرم یک کهکشان از درخشندگی آن به دست می آید. اما مگان دوناهو، اخترفیزیکدان دانشگاه ‏ایالتی میشیگان، می‌گوید که در بهترین حالت، رابطه بین جرم و درخشندگی بر اساس فرضیات ‏به دست آمده از ستاره های شناخته شده و کهکشان های مطالعه شده، یک حدس علمی است‎.‌‏ ‏یک فرض کلیدی این است که ستاره ها همواره در محدوده آماری خاصی از جرم ها تشکیل می ‏شوند که تابع جرم اولیه (‏IMF‏) نام دارد. این پارامتر، برای بدست آوردن جرم یک کهکشان از ‏طریق درخشندگی آن بسیار مهم است زیرا ستارگان داغ، آبی و سنگین، نور بیشتری تولید می ‏کنند، در حالی که بیشتر جرم یک کهکشان معمولاً در ستارگان سرد، قرمز و کوچک جمع شده ‏است. اما این امکان وجود دارد که تابع جرم اولیه در عالم اولیه متفاوت بوده باشد‎. ‎اگر چنین ‏باشد، کهکشان‌های اولیه ممکن است آنقدر سنگین نباشند که درخشندگی آنها نشان می‌دهد. ‏آنها ممکن است روشن اما سبک باشند. این احتمال ممکن است باعث دردسر شود زیرا تغییر ‏این ورودی اولیه به مدل ‏ΛCDM‏ ، می تواند تقریباً هر پاسخی را که می خواهید به شما بدهد. ‏ وندی فریدمن، اخترفیزیکدان دانشگاه شیکاگو، می گوید: اگر تابع جرم اولیه را درک نکنیم، ‏درک کهکشان‌ها در انتقال به سرخ بالا، یک چالش خواهد بود.‌‎ ‌‎ ‎ تیم او روی مشاهدات و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری کار می‌کنند که به تعیین تابع جرم ‏اولیه در محیط‌های مختلف کمک می‌کند.‏ در طول پاییز، بسیاری از کارشناسان مشکوک شدند که تغییراتی در تابع جرم اولیه و عوامل ‏دیگر می تواند برای وفق دادن کهکشان‌های بسیار قدیمی با مدل‎ ΛCDM ‎کافی باشد‎.‎ راشل سامرویل، اخترفیزیکدان در موسسه‎ Flatiron ‎می گوید: «من فکر می کنم در واقع ‏احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانیم این مشاهدات را در پارادایم استاندارد تطبیق دهیم». ‏ او گفت:« آنچه ما یاد می‌گیریم این است: هاله های ماده تاریک چقدر سریع می‌توانندگاز را ‏جمع کنند؟ با چه سرعتی می توانیم گاز را خنک و متراکم کنیم و ستاره بسازیم؟ ‏شاید در کیهان اولیه این فرآیند سریعتر اتفاق بیفتد. شاید گاز متراکم تر باشد. شاید به نحوی ‏این روند سریعتر در جریان باشد‎.‎من فکر می کنم ما هنوز در مورد آن فرآیندها، درحال ‏یادگیری هستیم». سامرویل همچنین احتمال مداخله کردن سیاهچاله ها با کیهان نوزاد را نیز ‏مطالعه می کند‎ ‌‏.‌‎ ‎اخترشناسان چند سیاهچاله پرجرم درخشان در انتقال به سرخ 6 یا 7 را ‏مشاهده کردند که در حدود یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ است‎.‎تصور اینکه چگونه در ‏آن زمان ستارگان می توانستند شکل گرفته باشند، بمیرند و سپس به سیاهچاله هایی تبدیل ‏شوند که همه چیز اطراف خود را می بلعند و شروع به پرتاب تشعشع می کنند، دشوار است. ‏سامرویل می‌گوید: اگر سیاهچاله‌هایی در داخل کهکشان‌های اولیه وجود داشته باشد، می‌تواند ‏توضیح دهد که چرا آن ها بسیار درخشان به نظر می‌رسند، حتی اگر در واقع خیلی پرجرم ‏نباشند.‏ تأیید اینکه مدل‎ ΛCDM ‎می‌تواند حداقل برخی از کهکشان‌های اولیه‎ ‎که توسط جیمز وب ‏مشاهده شده است را توجیه کند، در روز قبل از کریسمس اتفاق افتاد.‌‎ ‎اخترشناسان به رهبری ‏بنجامین کلر در دانشگاه ممفیس، تعداد انگشت شماری از شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای از ‏جهان‌هایی را که با مدل‎ ΛCDM ‎اداره می شد، بررسی کردند و دریافت کردند که شبیه‌سازی‌ها ‏می‌توانند کهکشان‌هایی به سنگینی چهار کهکشانی که توسط تیم ‏JADES‏ مورد مطالعه ‏طیف‌سنجی قرار گرفته است، تولید کنند.. ادامه 👇 ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
. در تجزیه و تحلیل های این تیم، همه شبیه‌سازی‌ها، کهکشانی‌هایی را بدست آورند که به اندازه ‏یافته‌های‎ JADES ‎در انتقال به سرخ ۱۰ بود. یک شبیه‌سازی می‌تواند چنین کهکشان‌هایی را در ‏یک انتقال به سرخ ۱۳ ایجاد کند، همان چیزی که ‏JADES‏ دید و دو شبیه‌سازی دیگر می‌توانند ‏کهکشان‌هایی را حتی با انتقال به سرخ بالاتر بسازند. کلر و همکارانش در 24 دسامبر گزارش ‏دادند که هیچ یک از کهکشان های مشاهده شده توسط تیم ‏JADES‏ در تنش با مدل ‏ΛCDM‏ ‏فعلی نبوده اند. اگرچه آنها فاقد تعداد کافی برای شکستن مدل کیهانی غالب هستند، اما ‏کهکشان های ‏JADES‏ ویژگی های خاص دیگری نیز دارند.‏ هاین لاین می گوید به نظر می رسد ستارگان کهکشان های ‏JADES، توسط فلزات ستارگان ‏منفجر شده قبلی، آلوده نشده باشند‎.‎ این می تواند به این معنی باشد که آنها ستارگان ‏III‏ هستند ‌‏(اولین نسل از ستارگانی که مشتاقانه به دنبال مشتعل شدن هستند) و ممکن است در یونیزه ‏شدن مجدد جهان سهیم باشند. اگر این مطلب درست باشد، [نشان‌دهنده‌ی این است که] جیمزوب به دوره ای مرموز در ‏گذشته، زمانی که جهان در دوره فعلی خود قرار داشته، نگاه کرده است!‏ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄 ترجمه مقاله 🔴 Standard Model of Cosmology Survives a Telescope’s Surprising Finds 🟠 مدل استاندارد کیهان شناسی از یافته های شگفت انگیز تلسکوپ ‏جیمز وب‎ ‎جان سالم به در می برد‎!‎ 🟢 قسمت ۶ (پایانی): ✅ شواهد خارق العاده: بسته به اینکه کمیته تخصیص زمان‎ JWST ‎ چگونه همه چیز را تقسیم می کند، تایید طیف سنجی کهکشان ‏های اولیه بیشتر، ممکن است در بهار امسال انجام شود‎. ‎یک کمپین رصدی به نام‎ WDEEP ‎به طور خاص برای ‏کهکشان هایی که کمتر از 300 میلیون سال پس از انفجار بزرگ تولید شده اند، جستجو می کند‎.‌‏ ‏ همانطور که محققان فواصل کهکشان های بیشتری را اندازه گیری می کنند و در تخمین جرم آنها بهتر می ‏شوند، بیشتر به تعیین سرنوشت ‏ΛCDM‏ کمک خواهند کرد.‏ بسیاری از مشاهدات دیگر که در حال انجام است می تواند تصویر‎ ΛCDM ‎ را تغییر دهد. فریدمن که در حال ‏مطالعه تابع جرم اولیه است، در حال دانلود داده های‎ JWST ‎ بر روی ستارگان متغیر که از آنها به عنوان "شمع ‏های استاندارد" برای اندازه گیری فواصل و سن استفاده میشد، بود.‌‎ ‎این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند به حل مشکل ‏دیگری در ‎ ΛCDM، معروف به تنش هابل کمک کند‎.‌‏ مشکل این است که در حال حاضر به نظر می رسد جهان ‏سریعتر از آنچه ‏ΛCDM‏ برای یک جهان 13.8 میلیارد ساله پیش بینی می کند، در حال انبساط است. کیهان ‏شناسان توضیحات متعددی را برای این مسئله ارائه می دهند. شاید برخی کیهان شناسان فکر می کنند چگالی ‏انرژی تاریکی که انبساط جهان را تسریع می کند، مانند مدل ‏ΛCDM‏ ثابت نیست و در طول زمان تغییر می ‏کند. تغییر تاریخچه انبساط کیهان نه تنها ممکن است تنش هابل را حل کند، بلکه محاسبات مربوط به سن ‏جهان را در یک انتقال به سرخ مشخص نیز اصلاح می کند.‌‎ JWST ‎ ممکن است یک کهکشان اولیه را مثلاً 500 ‏میلیون سال پس از انفجار بزرگ به جای 300 میلیون سال ببیند‎.‌‏ سامرویل می‌گوید که حتی سنگین‌ترین ‏کهکشان‌های اولیه مشاهده شده در آینه‌های ‏JWST‏ ، زمان زیادی برای ادغام داشته اند. زمانی که اخترشناسان ‏در مورد نتایج کهکشان های اولیه که توسط ‏JWST‏ مشاهده شده است صحبت می‌کنند، ایده آل های آن ها به ‏پایان می رسد . آنها حتی با یادآوری ضرب المثل کارل سیگان مبنی بر اینکه ادعاهای خارق العاده به شواهد ‏فوق العاده ای نیاز دارند، نمی‌توانند صبر کنند تا تصاویر و طیف‌های بیشتری را به دست بیاورند که به آنها کمک ‏می‌کند مدل‌های خود را اصلاح یا تغییر دهند. بویلان کولچین می گوید : «اینها بهترین مشکلات هستند، زیرا ‏مهم نیست که چه چیزی به دست می آورید، پاسخ‎ ‎این است: جالب است!».‏ 🖋 مترجم: شقایق اعلایی ⚛️ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
فهرست جامع کانال تکامل فیزیکی : این فهرست با توجه به درخواست دانشجویان و علاقه مندان، برای دسترسی منظم و هدفمند به محتوای تولیدی کانال و هم چنین صرفه جویی در زمان، تدوین شده است و به مرور زمان به روز رسانی خواهد شد. با تشکر از توجه و همراهی شما 🙏💐 📚 دیباچه: 📚 فلسفه فیزیک : 📚 فیزیک نظری : 📚 فیزیک تجربی : 📚 نجوم و اختر فیزیک: 📚 نانو: 📚 نسبیت : 📚 کوانتوم: 📚 کیهان شناسی و گرانش: 📚 ریاضی فیزیک: 📚 فیزیک پایه : 📚 ویدیو تدریس فیزیک: 📚 ترجمه و زبان تخصصی: 📚 وبینارها: 📚 علمی: 📚 دانشمندان: ⚛ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۱: اندازه‌گیری های اخیر که از تلسکوپ هابل بدست آمده نشان می‌دهد که جهان سریع‌تر از مقدار پیش‌بینی شده توسط مدل های دانشمندان منبسط می شود. یکی از بزرگترین معماهای ستاره شناسی مدرن این است که بر اساس مشاهدات متعدد از ستارگان و کهکشان‌ها، به نظر می‌رسد که جهان سریع‌تر از آنچه مدل‌های کیهانی پیش‌بینی می‌کنند، از یکدیگر دور می‌شوند.شواهدی از این معما سال‌هاست که در حال انباشته شدن بوده و باعث شده است که برخی از محققان آن را بحرانی در آینده در کیهان‌شناسی بنامند. اکنون گروهی از محققان با استفاده از تلسکوپ هابل مجموعه‌ای از داده‌های عظیم جدید را گرد آوری کرده اند. به نظر می‌رسد یا حتی بیشتر محتمل است که عنصری بنیادی در کیهان وجود داشته باشد یا عناصر شناخته شده کیهانی، اثر غیر منتظره ای داشته باشند که کیهان شناسان هنوز آن را شناسایی نکرده اند. آدام ریس، ستاره شناس دانشگاه جانز هاپکینز که رهبری آخرین تلاش برای آزمایش این ناهنجاری را بر عهده داشت، می‌گوید:« به نظر می‌رسد که جهان شگفتی‌های زیادی را متوجه ما می‌کند، و این چیز خوبی است، زیرا به ما کمک می‌کند تا یاد بگیریم». یکی از این معماها به عنوان تنش هابل شناخته می شود. در سال ۱۹۲۹ ادوین هابل مشاهده کرد که کهکشان هایی که در فاصله دورتری نسبت به ما قرار داشتند، با سرعت بیشتری از ما دور می شدند! این رصد به هموار کردن راه به سمت تصور فعلی ما از جهان که با انفجار بزرگ شروع شد و از آن زمان در حال انبساط است، کمک کرد. لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۲: محققان سعی کرده‌اند نرخ انبساط جهان را به دو روش اصلی اندازه‌گیری کنند: با اندازه‌گیری فواصل تا ستاره‌های مجاور، و با ترسیم یک درخشش ضعیف که قدمت آن به جهان نوزاد می‌رسد. این رویکردهای دوگانه راهی برای آزمایش درک ما از جهان در بیش از 13 میلیارد سال از تاریخ کیهانی را فراهم می کند. این تحقیق همچنین برخی از اجزای کلیدی کیهانی، مانند «انرژی تاریک» را کشف کرده است، نیروی مرموزی که گمان می‌رود انبساط شتابدار جهان را هدایت می‌کند. اما این دو روش در مورد نرخ انبساط کنونی جهان تا حدود 8 درصد با هم اختلاف دارند. این تفاوت ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما اگر این اختلاف واقعی باشد، به این معنی است که جهان اکنون سریعتر از آن چیزی است که حتی انرژی تاریک می تواند توضیح دهد، در حال انبساط است که این به نوعی شکست در بررسی های ما از کیهان دلالت دارد. یافته‌های محققان که در چندین مطالعه ارائه شده است، از انواع خاصی از ستارگان و انفجارهای ستاره‌ای برای اندازه‌گیری فاصله بین ما و کهکشان‌های نزدیک استفاده می‌کند. این مجموعه داده شامل مشاهدات 42 انفجار ستاره‌ای مختلف است که بیش از دو برابر بزرگ‌ترین تحلیل در نوع خود است. طبق کار این تیم، تنش بین تجزیه و تحلیل جدید آنها و نتایج اندازه‌گیری‌های کیهان اولیه به پنج سیگما رسیده است که این، آستانه آماری مورد استفاده در فیزیک ذرات برای تأیید وجود ذرات جدید است.ستاره شناسان دیگر هنوز جایی برای خطاهای احتمالی در داده ها می بینند، به این معنی که هنوز هم ممکن است تنش هابل ساختگی باشد. لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۳: تابش کیهانی و نردبان فاصله تنش هابل از تلاش برای اندازه‌گیری یا پیش‌بینی نرخ کنونی انبساط جهان که ثابت هابل نامیده می شود، نشأت می گیرد. با استفاده از آن، ستاره شناسان می‌توانند سن کنونی عالم را از زمان بیگ بنگ تخمین بزنند.یکی از راه‌های بدست آوردن ثابت هابل به تابش پس‌زمینه کیهانی (CMB) متکی است، درخشش ضعیفی که زمانی که کیهان فقط 380000 سال سن داشت، شکل گرفت. تلسکوپ‌هایی مانند رصدخانه پلانک آژانس فضایی اروپا CMB را اندازه‌گیری کرده‌اند و تصویری دقیق از نحوه توزیع ماده و انرژی در کیهان اولیه و همچنین فیزیک حاکم بر آنها ارائه می‌دهند. کیهان‌شناسان با استفاده از مدلی که بسیاری از ویژگی‌های جهان را با موفقیت چشمگیر پیش‌بینی می‌کند - معروف به مدل ماده تاریک سرد لامبدا - می‌توانند از نظر ریاضی، جهان نوزاد را همانطور که در CMB دیده می‌شود، به جلو ببرند و پیش‌بینی کنند که ثابت هابل امروزی چقدر باید باشد. این روش پیش بینی می کند که جهان باید با سرعتی در حدود 67.36 کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک منبسط شود (مگاپارسک برابر با 3.26 میلیون سال نوری است). لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📄ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۴: در مقابل، تیم‌های دیگر با نگاه کردن به جهان به صورت موضعی، ثابت هابل را اندازه‌گیری می‌کنند، به وسیله ستاره‌ها و کهکشان‌های جدیدتر که نسبتاً به ما نزدیک هستند. این مدل از محاسبات به دو نوع داده نیاز دارد: کهکشان با چه سرعتی از ما دور می‌شود؟ و اینکه کهکشان چقدر دور است؟. این به نوبه خود مستلزم آن است که ستاره شناسان چیزی را که به عنوان نردبان فاصله کیهانی شناخته می شود، توسعه دهند. مطالعات جدید درباره نردبان فاصله کیهانی که توسط گروه ریس انجام شد، با اندازه‌گیری فاصله میان ما و نوع خاصی از ستارگان که متغییر های قیفاووسی نام دارند، شروع شد.قیفاووسها ارزشمند هستند زیرا در اصل آنها مانند نورهایی درخشان با وات شناخته شده عمل می کنند: آنها به طور منظم روشن و کم نور می شوند و هر چه قیفاووس روشن تر باشد، ضربان آنها آهسته تر است. با استفاده از این اصل، اخترشناسان می توانند درخشندگی ذاتی قیفاووس های حتی دورتر را بر اساس نرخ تپش آنها تخمین بزنند و در نهایت فاصله ستارگان را از ما محاسبه کنند. برای گسترش بیشتر نردبان، اخترشناسان پله هایی را بر اساس انفجارهای ستاره ای به نام ابرنواخترهای نوع 1a اضافه کرده اند. با مطالعه کهکشان‌هایی که هم میزبان قیفاووس‌ها و هم ابرنواخترهای نوع 1a هستند، اخترشناسان می‌توانند رابطه بین روشنایی ابرنواخترها و فواصل آنها را بررسی کنند. و از آنجایی که ابرنواخترهای نوع 1a بسیار درخشان تر از قیفاووس ها هستند، می توان آنها را در فواصل بسیار دورتر مشاهده کرد و این به اخترشناسان اجازه می‌دهد که اندازه گیری های خود را به کهکشان های عمیق تر در کیهان گسترش دهند. لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۵: بررسی تغییرات مشکل اینجاست که اندازه گیری دقیق همه این ستاره ها و ابرنواخترها به طرز عجیبی پیچیده است. از نظر فنی، همه قیفاووس ها و ابرنواخترهای نوع 1a دقیقاً یکسان به نظر نمی رسند: برخی ممکن است ترکیبات مختلف، رنگ های متفاوت یا انواع مختلفی از کهکشان های میزبان داشته باشند. اخترشناسان سال‌های زیادی را صرف کشف این موضوع کرده‌اند که چگونه می‌توان این همه تنوع را توضیح داد اما این مطلب بسیار دشوار است. برای رسیدگی به این نگرانی‌ها، یک تیم تحقیقاتی به نام Pantheon+ 1701 مشاهداتی که از ابرنواخترهای نوع 1a را که از سال 1981 جمع‌آوری شده بود، به طور جامع تجزیه و تحلیل کرد. اسکلنیک از دانشگاه دوک می‌گوید: ما به اینکه وضعیت آب و هوا و میزان دید تلسکوپ در نوامبر ۱۹۹۱ چگونه بوده است، اهمیت می‌دهیم و این کار را دشوار می کند. یافته‌های این تیم به تجزیه و تحلیل جدید ریس و همکارانش کمک می‌کند. پس از انجام یک بررسی جامع از عواملی که می‌توانند بر مشاهدات قیفاووسی تأثیر بگذارند، این تیم دقیق‌ترین تخمین خود را برای ثابت هابل ایجاد کرد: 73.04 کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک، به اضافه یا منهای 1.04. این حدود 8 درصد بیشتر از مقدار استنباط شده از اندازه گیری های رصدخانه پلانک از CMB است. این تیم همچنین تمام تلاش خود را کرد تا ایده‌های دانشمندان خارجی را برای اینکه چرا تخمین ثابت هابل آن ها بالاتر از تخمین پلانک است، آزمایش کند. در مجموع، محققان 67 نوع تحلیل انجام دادند که بسیاری از آنها تنش را بدتر کردند. با وجود این ریس می‌گوید: ما با دقت نگرانی‌ها و مشکلات زیادی را بررسی کرده‌ایم و غواصی های عمیقی را در کیهان انجام داده ایم." لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۶: جهان ناشناخته با این حال، در سال‌های اخیر، وندی فریدمن از دانشگاه شیکاگو بر روی تخمینی کار می‌کند که متکی به ستاره‌های تپنده نیست. در عوض، او از گروه خاصی از ستاره‌های غول سرخ استفاده می‌کند که مانند لامپ‌هایی با توان مشخص عمل می‌کنند. تخمین مستقل فریدمن از ثابت هابل با استفاده از این «شمع‌های استاندارد» متناوب، یا اجرام با روشنایی ذاتی شناخته شده، 69.8 کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک است. علی‌رغم تلاش تیم، وندی فریدمن گفت خطاهای کشف نشده هنوز هم ممکن است بر تجزیه تحلیل ها اثر بگذارد و شاید یک تنش غیر واقعی ایجاد کند. او اضافه کرد برخی از منابع غیر مطمئن هم چنین اجتناب ناپذیرند. برای مثال تنها سه کهکشان به اندازه کافی نزدیک به کهکشان راه شیری وجود دارند که ما می توانیم فاصله آن هارا مستقیماً اندازه‌گیری کنیم و پایه نردبان فاصله کیهانی بر روی این سه تایی قرار دارد. فریدمن می‌گوید سه، عدد کمی است اما این چیزی است که طبیعت به ما داده است.تیم‌های Pantheon+ و SH0ES نگاهی طولانی به نتایج فریدمن و دیگران انداخته‌اند و برخی از تحلیل‌های مختلف آن‌ها بررسی می‌کنند که چه اتفاقی می‌افتد اگر ستاره‌های ترجیحی فریدمن، به نردبان فاصله کیهانی همراه با سفاید و ابرنواختر نوع 1a اضافه شوند، طبق کار آنها، گنجاندن این ستارگان اضافی، تخمین ثابت هابل را اندکی کاهش می دهد اما تنش را از بین نمی برد.و اگر تنش هابل واقعاً واقعیت فیزیکی ما را منعکس می‌کند، توضیح آن احتمالاً مستلزم افزودن مورد دیگری به فهرست اجزای بنیادی جهان است.یکی از رقبای نظری برجسته، به نام انرژی تاریک اولیه، پیشنهاد می کند که حدود 50000 سال پس از انفجار بزرگ، شعله ور شدن مختصری از انرژی تاریک رخ داده است. در اصل، یک ضربه کوتاه از انرژی تاریک اضافی می تواند انبساط جهان اولیه را به اندازه کافی تغییر دهد تا تنش هابل را بدون درهم ریختن بیش از حد، با مدل استاندارد کیهان شناسی حل کند.اما در این فرآیند، تخمین کیهان شناسان برای سن جهان از 13.8 میلیارد سال کنونی به حدود 13 میلیارد سال کاهش می یابد.مایک بویلان کولچین، اخترفیزیکدان دانشگاه تگزاس در آستین، می‌گوید: «سوالات زیادی وجود دارد در مورد اینکه چرا باید این یک چیز جدید را معرفی کنید که ظاهر می‌شود و ناپدید می‌شود که کمی خنده‌دار به نظر می‌رسد». اما ما در جایی هستیم که، اگر این چیزها واقعاً آنقدر متناقض هستند، شاید باید شروع به جستجو در زوایای خنده‌دار جهان کنیم.» لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۷: در حال حاضر، هیچ شواهدی برای انرژی تاریک اولیه وجود ندارد، اگرچه برخی نکات ذهن آنها را درگیر کرده است. در سپتامبر، تلسکوپ کیهان‌شناسی آتاکاما در شیلی که تابش پس زمینه کیهانی را اندازه‌گیری می‌کند، ادعا کرد که مدلی شامل انرژی تاریک اولیه است، با داده‌های آن بهتر از مدل کیهان شناسی استاندارد مطابقت دارد. اما داده‌های تلسکوپ پلانک با این ادعا مخالف است بنابراین مشاهدات آینده برای رسیدن به انتهای راز مورد نیاز است.رصدخانه های دیگر نیز باید به روشن شدن تنش هابل کمک کنند. برای مثال، ماهواره گایا مربوط به آژانس فضایی اروپا، از سال 2014 کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری می‌کند و تخمین‌های دقیق‌تری از فاصله بین ما و بسیاری از ستاره‌های کهکشانمان از جمله قیفاووس ها ایجاد می‌کند. و همینطور تلسکوپ فضایی جیمز وب باید به ستاره شناسان کمک کند تا اندازه گیری های هابل از ستاره های خاص را، دوباره بررسی کنند. فریدمن می‌گوید: «ما در لبه آنچه ممکن است کار می‌کنیم اما به انتهای این موضوع خواهیم رسید." لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
ترجمه مقاله 🔴The universe is expanding faster than it should be 🟠جهان سریع‌تر از مقدار مورد انتظار منبسط می شود! 🟢 قسمت ۷: در حال حاضر، هیچ شواهدی برای انرژی تاریک اولیه وجود ندارد، اگرچه برخی نکات ذهن آنها را درگیر کرده است. در سپتامبر، تلسکوپ کیهان‌شناسی آتاکاما در شیلی که تابش پس زمینه کیهانی را اندازه‌گیری می‌کند، ادعا کرد که مدلی شامل انرژی تاریک اولیه است، با داده‌های آن بهتر از مدل کیهان شناسی استاندارد مطابقت دارد. اما داده‌های تلسکوپ پلانک با این ادعا مخالف است بنابراین مشاهدات آینده برای رسیدن به انتهای راز مورد نیاز است.رصدخانه های دیگر نیز باید به روشن شدن تنش هابل کمک کنند. برای مثال، ماهواره گایا مربوط به آژانس فضایی اروپا، از سال 2014 کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری می‌کند و تخمین‌های دقیق‌تری از فاصله بین ما و بسیاری از ستاره‌های کهکشانمان از جمله قیفاووس ها ایجاد می‌کند. و همینطور تلسکوپ فضایی جیمز وب باید به ستاره شناسان کمک کند تا اندازه گیری های هابل از ستاره های خاص را، دوباره بررسی کنند. فریدمن می‌گوید: «ما در لبه آنچه ممکن است کار می‌کنیم اما به انتهای این موضوع خواهیم رسید." لینک مقاله 🖋مترجم: شقایق اعلایی ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📚مفاهیم فیزیک 💫مروری بر کیهان شناسی استاندارد 🔹قسمت اول: ﺩﺭ ﮐﯿﻬﺎﻥ ﺷﻨﺎسی ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺎسی ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻀﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ می ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺑﺮسطح ﻫﺎﯼ ﻓﻀﺎﮔﻮنه ای برش داد که به طور دقیق همگن و همسانگرد هستند. . مختصه زمان که روی این ابرسطح ها ثابت است و به عنوان برچسب آن‌ها است، زمان کیهانی نام دارد.شواهد حاکی از آن است که عالم در مقیاس های بزرگ‌تر از حدود ۱۰۰M pc به طور آماری همگن(همه جا مثل هم) و همسانگرد(همه جهت ها مثل هم) است.همگنی و همسانگردی آماری، اصل کیهانشناختی نام دارد. 💫عالم همگن و همسانگرد همگنی یک سیستم معین به این معناست که همه جزئیات مربوط به آن سیستم، در تمام موقعیت ها و در یک جهت معین، یکنواخت هستند. یک سیستم همگن نسبت به حرکت انتقالی ناوردا است. همسانگردی به معنای یکنواخت بودن همه جزئیات یک سیستم در تمامی جهت ها و در یک موقعیت معین است. یک سیستم همسانگرد نسبت به چرخش سیستم ناوردا است. ⚛️کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
💫مروری بر کیهان شناسی استاندارد 🔹ادامه قسمت اول: شواهد حاکی از آن است که در مقیاس بزرگ‌تر از حدود چندصد مگاپارسک کهکشان ها، خوشه ها و ابرخوشه ها به صورت یکنواخت توزیع شده اند. علاوه بر این، یکنواخت بودن تابش زمینه کیهانی (CMB) در تمام جهت ها، یکی از شواهد همسانگرد بودن عالم است. فضازمان همگن و همسانگرد با متریک فریدمن-رابرتسون-واکر (FRW) مشخص می شود. ⚛️کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📚مفاهیم فیزیک 💫مروری بر کیهان شناسی استاندارد 🔹قسمت دوم: مسئله افق کیهان شناسی عالم FRW نمی‌تواند همگن و همسانگرد بودن عالم را در مقیاس های بزرگ توجیه کند. در‌واقع کیهان شناسی استاندارد پیش‌بینی می‌کند عالم اولیه، از تعداد زیادی از نواحی در فضا که از نظر علّی به یکدیگر ارتباط ندارند، تشکیل شده است. با این وجود، این نواحی چگالی و دمای بسیار نزدیکی به هم دارند. این نقطه ابهام به مسأله افق معروف است. افق ذره بیشترین فاصله همراهی که ناظر می‌تواند در زمان t از آن سیگنال دریافت کند، افق ذره نام دارد. رویدادهایی که بخواهند با یکدیگر ارتباط علّی دریافت کنند، باید داخل این ناحیه قرار بگیرند. مقدار فاصله‌ای که نور در یک بازه زمانی معین طی می کند، ناحیه ای از فضا است که ارتباط علّی با یکدیگر دارند. در فضازمان درحال انبساط، بررسی انتشار نور از طریق زمان همدیس( τ ) که از انتگرال گیری زمانی سرعت نور بر ضریب مقیاس a(t) بدست می آید، بهتر انجام می گیرد. ضریب مقیاس نشان دهنده آهنگ انبساط عالم است. واژه افق از این موضوع نشأت می‌گیرد که ذرات توسط فاصله همراهی بیشتر از τ از یکدیگر جدا شده‌اند و مخروط نوری گذشته آن‌ها با یکدیگر تلاقی ندارد و نمی‌توانسته اند در گذشته با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در‌واقع افقی وجود دارد که نواحی کروی به شعاع τ را از یکدیگر جدا می کند. ⚛️کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
📚مفاهیم فیزیک 🔹قسمت دوم: ⚛️کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution
فهرست جامع کانال تکامل فیزیکی : این فهرست با توجه به درخواست دانشجویان و علاقه مندان، برای دسترسی منظم و هدفمند به محتوای تولیدی کانال و هم چنین صرفه جویی در زمان، تدوین شده است و به مرور زمان به روز رسانی خواهد شد. با تشکر از توجه و همراهی شما 🙏💐 📚 دیباچه: 📚 فلسفه فیزیک : 📚 فیزیک نظری : 📚 فیزیک تجربی : 📚 نجوم و اختر فیزیک: 📚 نانو: 📚 نسبیت : 📚 کوانتوم: 📚 کیهان شناسی و گرانش: 📚 ریاضی فیزیک: 📚 فیزیک پایه : 📚 ویدیو تدریس فیزیک: 📚 ترجمه و زبان تخصصی: 📚 وبینارها: 📚 علمی: 📚 دانشمندان: ⚛ کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution