هدف حرکت ابی عبدالله الحسین علیه السلام در دو مطلب است: 1- #وفای_به_عهد_بندگی؛ بالاترین و زیباترین بندگی را در #کربلا به ظهور رساند. در زبان عرب اگر کسی دارای یک ویژگی خاص باشد یک "اَب" به معنای پدر به او می چسبانند مثل "اَب الجود، اَب السخّا" یعنی بالاتر از آن دیگر قابل تصور نیست. #امام_حسین علیه السلام هم به زیباترین وجه ممکن به عهد بندگی پرداخت و هر آنچه داشت در مسیر اطاعت خدا بذل کرد، بذل یعنی دادن و بخشیدن تمام سرمایه هاست، هبه بخشیدن قسمتی از مال است، امام حسین علیه السلام "باذل" است. حضرت در مقابل مخالفان حرکت فرمودند: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که خدا دوست دارد مرا کشته ببیند، خدا می خواهد خانواده ات را در اسارت ببیند. شیطان تمام جنودش را جمع کرد تا بتواند یک آخ و ناله از حضرت بگیرد اما نتوانست حتی در قتلگاه. بندگی یعنی دادن تمام سرمایه ها در راه خدا، حسین علیه السلام هم تمام سرمایه اش را در راه خدا داد. ابی عبدالله الحسین علیه السلام در حالت سجده شهید شدند که نشان از بندگی حضرت بود. 2- روشن کردن #نور_هدایت؛ دومین هدف ابی عبدالله الحسین علیه السلام روشن کردن نور هدایت بود. می فهمید که حسین علیه السلام دست ناموسش را گرفت و به کربلا رفت برای اینکه ما انسان وار زندگی کنیم و در دام شیطان نیافتیم. هر وقت در زندگی حس کردید راه را گم کرده اید به درب خانه ابی عبدالله الحسین علیه السلام بروید. حسین علیه السلام انسان را در مسیری قرار می دهد که حیّ حقیقی می شود، قلب مرده ی انسان به برکت ایشان زنده می شود. رفقا این روزها هر کجا #عزاداری می روید تا می گویند صلی الله علیک یا ابا عبدالله ضجه بزنید، فریاد بزنید، اگر عزادار شده باشید می فهمید چه می گویم. پی نوشت: 1- #کمال_الدین، باب 34، ح 5. 2- #راهنمای_بهشت، نویسنده : سید هاشم رسولی محلاتی، باب حب الحسنین علیهما السلام ۳ از ۳ صفحه https://eitaa.com/niyazha