بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ، ﺑﺮﺍی ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭﺷﺎﻥ ﺑﺪهی ﻳﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭﺷﺎﻥ ﻧﺪهی، ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ(٦) خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﻝ‌ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻬﺮ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ‌ﺍی ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭگی ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ(٧) وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ ﻭ ﮔﺮﻭهی ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ میﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻳﻢ! ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ(٨) يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻧﻴﺮﻧﮓ میﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ نمیﺩﻫﻨﺪ، ﺍﻣّﺎ نمیﻓﻬﻤﻨﺪ!(٩) فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﺩﺭ ﺩﻝ‌ﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﻳﮏ ﻧﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﺍﺳﺖ؛ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ؛ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﻭﻍ‌ﻫﺎیی ﻛﻪ میﮔﻔﺘﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎکی ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ(١٠) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﻭ ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ: ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﺪ! میﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻛﻨﻨﺪﻩ‌ﺍﻳﻢ!(١١) أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِن لَّا يَشْعُرُون َ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻔﺴﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﻭلی نمیﻓﻬﻤﻨﺪ(١٢) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِن لَّا يَعْلَمُونَ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ: ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ‌ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ [ﺳﺎﻳﺮ] ﻣﺮﺩم ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ! ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺒﮏ ﻣﻐﺰﺍﻥ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ؟! ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ بیﺧﺮﺩﻧﺪ، ﻭلی نمیﺩﺍﻧﻨﺪ(١٣) وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ، ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ: ﻣﺎ [ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ] ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﻭلی ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺎ [ﻫﻤﻔﻜﺮﺍﻥِ] ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻧﺪ، میﮔﻮﻳﻨﺪ: ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻴﻢ، ﻣﺎ ﻓﻘﻂ [ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ] ﻣﺴﺨﺮﻩ میﻛﻨﻴﻢ(١٤) اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ میﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻐﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ میﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ(١٥) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی [ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ] ﻫﺪﺍﻳﺖ، ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﻭ ﮔﻤﺮﺍهی ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺍﻣّﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ، ﺳﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ(١٦) مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَّا يُبْصِرُونَ ﻣَﺜﻞ ﺁﻧﺎﻥ(ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ)، ﻣَﺜﻞ کسی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁتشی ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ [ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﺎﺭیکی، ﺭﻫﺎیی ﻳﺎﺑﺪ]، ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺶ، ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺷﻨﺎیی ﻭ ﻧﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭیکی‌ﻫﺎیی ﻛﻪ [ﻫﻴﭻ] نمیﺑﻴﻨﻨﺪ، ﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻛﻨﺪ(١٧) صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ ﺁﻧﺎﻥ [ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺣﻖّ] ﻛﺮ ﻭ [ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﻖّ] ﮔﻨﮓ ﻭ [ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺣﻖّ] ﻛﻮﺭﻧﺪ، ﭘﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ [ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﻖّ] ﺑﺎﺯنمیﮔﺮﺩﻧﺪ(١٨) أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ [ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ] ﺑﺎﺭﺍنی ﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺒﻰ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ [ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ] ﺑﺒﺎﺭﺩ، [ﺁﻧﺎﻥ] ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺻﺎﻋﻘﻪ‌ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻣﺮﮒ، ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ‌ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ میﺩﻫﻨﺪ، ﻭ [لی] ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺍﺭﺩ(١٩) يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ [ﺭﻭﺷﻨﺎیی ﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩﻯ] ﺑﺮﻕ، ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ [ﺑﺮﻕ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺤﺮﺍی ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﺑﺎﺭﺍنی] ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ، [ﭼﻨﺪ ﮔﺎمی] ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ میﺭﻭﻧﺪ؛ ﻭلی ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺗﺎﺭیکی، ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﺩ، ﻣﻰ‌ﺍﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺷﻨﻮﺍیی ﻭ ﺑﻴﻨﺎیی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺑﻴﻦ] میﺑﺮﺩ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰی ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ(٢٠) کریم - آیات ۶ الی ۲۰