بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی‌ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﺍی ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ! ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ [ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻧﺒﻮّﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ] ﻛﻔﺮ میﻭﺭﺯﻳﺪ؟ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺧﻮﺩ [ﺑﻪ ﺩﺭستیِ ﺁﻥ] ﮔﻮﺍﻫﻴﺪ.(٧٠) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﺍی ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ! ﭼﺮﺍ ﺣﻖّ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺸﺘﺒﻪ میﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ [ﻳﺎ] ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻛﺘﻤﺎﻥ میﻛﻨﻴﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺧﻮﺩ [ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ] ﺁﮔﺎﻫﻴﺪ؟!(٧١) وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﻭ ﮔﺮﻭهی ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ [ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ] ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯِ ﺭﻭﺯ [ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ] ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﻮﻳﺪ، [ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺳﺎﺯﻳﺪ.] ﺷﺎﻳﺪ [ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎم] ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ.»(٧٢) وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّهِ أَن يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ [ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ میﮔﻔﺘﻨﺪ:] «ﺟﺰ ﺑﻪ کسی ﻛﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭی ﻛﻨﺪ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. [ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﻦِ ﺣﻖّ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺖ.]» [ﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ! ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ] ﺑﮕﻮ: «ﺭﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ، ﺭﺍهی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ [ﻭ ﻣﺎنعی ﻧﺪﺍﺭﺩ] ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍمّتی ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ [ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ] ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﻨﻨﺪ.» [ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ] ﺑﮕﻮ: «ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻋﻄﺎ میﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍی ﻭﺳﻌﺖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ.(٧٣) يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻭﻳﮋﻩﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ میﻛﻨﺪ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍی ﻓﻀﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.»(٧٤) وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺛﺮﻭﺕ ﺯﻳﺎﺩی ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﭙﺎﺭی، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ میﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ بعضی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺴﭙﺎﺭی، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ نمیﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ [ﺑﺮﺍی ﻣﻄﺎﻟﺒﻪﻯ ﺁﻥ] ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﻟﺎی ﺳﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎشی. ﺍﻳﻦ [ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻧﺖ،] ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺩﺭﺑﺎﺭﻩی ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﻨﺎهی ﻧﻴﺴﺖ.» ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ میﺑﻨﺪﻧﺪ.(٧٥) بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ ﺁﺭی، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻓﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ بیﮔﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ میﺩﺍﺭﺩ.(٧٦) إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﻧﺎﭼﻴﺰی میﻓﺮﻭﺷﻨﺪ، ﺑﻬﺮﻩﺍی ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ نمیﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ [ﻟﻄﻒ] نمیﻛﻨﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ نمیﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ.(٧٧) #قرآن کریم #سوره_آل‌عمران آیات ۷۰ الی ۷۷