🔻با توجه به دشواری تربیت فرزند، اگر یک فرزند داشته باشیم، بهتر تربیتش می کنیم | تک فرزندی، فرصت تربیت نسل بهتری ایجاد می‌کند | تربیت به معنای «پرورش استعداد درونی برای رسیدن به یک هدف متعالی» است. تقریباً تمام پژوهش های روانشناختی نشانگر آن است که احتمال بروز اختلالات خلقی و رفتاری، مانند: کمال زدگی، وسواس فکری، ترس های درونی ریشه دار، اضطراب و ... در وضعیت تک فرزندی برای کودکان بیشتر است. همچنین میزان پایبندی به اصول و ارزش‌های دینی و اجتماعی در میان خانواده‌های دارای چند فرزند، بیش از سایر گروه‌های اجتماعی است بخشی از رفتار و خلقیات بچه، ناشی از ژن و چینش ژن ها بر روی کروموزوم هاست. یکی دیگر از موارد مؤثر در رشد فرد، عوامل مادرزادی است. این مورد متفاوت از ژن است. نکته‌ی بعدی این است که در امر تربیت نباید ایده آل نگر بود؛ این جنس حرف ها که «بچه‌ی ما باید پروفسور، دکتر، مجتهد یا امثالهم شود» غلط است. توجه به عوامل معنوی تربیت هم، از اهمیت بالایی برخوردار است. نکته‌ی پایانی اینکه نباید تصور کرد که بناست همه صالح شوند. اگر ترس از ناصالحی فرزند باشد، نباید خیلی افراد به دنیا می آمدند... بنابراین، تک فرزندی الزاماً تأثیر مثبتی در بهبود تربیت کودکان ندارد، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز بروز آسیب باشد 📚منبع: ؛ درسنامه تربیت کنشگران جمعیت ┄┅═☘••❀🌹❀••☘═┅┄ 🖋 دارالقران سردار سلیمانی نهاوند ┏━━🌹💠🌹━━┓ @q_sr_nahavand ┗━━🌹💠🌹━━┛