داوری یک سو کور مقالات علمی پژوهشی داوری باز (Open peer review) در این پروسه هم نویسندگان و هم داوران مشخص هستند. امروزه برخی از دانشمندان معتقدند که این نوع داوری، برای جلوگیری از توصیه‌های غیرضروری و سرقت ادبی بهترین شکل داوری است و همزمان داوری مشفقانه و عادلانه را گسترش می‌دهد. در برابر این گروه، برخی معتقدند که این نوع داوری چندان واقعی نیست زیرا ادب و احترام یا ترس از مواخذه‌های بعدی سبب می‌شود که داوران نظر واقعی خود را بیان نکنند. برای مثال، داوران جوان ممکن است از ترس به خطر افتادن آیندۀ شغلی، نظر واقعی خویش را در مورد مقالات نویسندگان مشهور بیان نکنند. مطالعات مستقل از این نظر تا حدودی حمایت می‌کنند. با توجه به وضعیت داوری و نفوذ نویسندگان در مجلات، مؤسسۀ فرنام نیز این روش را اکنون برای جامعۀ انتشارات علمی ایران مناسب نمی‌داند. اما بدیهی است که در این روش، مباحثه‌های علمی افزایش می‌یابد و کیفیت داوری و همین‌طور تولید علمی بهتر خواهد شد.