📖
#قرآنچهمیگوید؟
"وَ نَفَختُ فِیهِ مِن رُوحِی"
صاد/۷۲ ، حجر/۲۹
روح خدا، همه جا هست، اما بر هر کس و هر چیز دمیده نشده است، و نکته همین است. از میان این همه مخلوقات، این انسان است که روح الهی بر او دمیده شده و دقیقاً تمام ارزشش به همین دمیدن است. مابقی مشترکاتی است که دیگران هم از آن برخوردار اند. این نَفَسِ "حیٌّ قيّوم" است که سالکان را به سیر وا میدارد و به حیات طیّبه می کشاند. در این روح، در این نَفَسِ زنده و زندگی بخش خداوند، دانه ای نورانی است که همه ی "اسماء" از آن سر برون می زنند. و این نور، در روح مستتر است. گویی مه یی غلیظ آن را پوشانده است. با وصل به آن، کار واصِل کارستان می شود. مراقبه ی اصیل تو را لحظه به لحظه به این نور درون نزدیکتر می کند. با این همه باز همه ی انسانها از این "روح نورانی" یکسان برخوردار نیستند. چه برخی را خودش دمیده است، که به صیغه ی مفرد از آن خبر می دهد؛ "وَ نَفَختُ" (دمیدم)، و اینان اولیاء اند و اهل الله! و برخی را جمعی از "اسماء" دمیده اند که به صیغه ی جمع نیز از آن خبر می دهد؛ "وَ نَفَخنا" (دمیدیم).
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
💫با
#فوروارد این پست، شما هم در گسترش مفاهیم قرآنی در جامعه سهیم شوید 🙏
💢🔸💢🔸🔸💢🔸💢🔸💢🔸💢
https://eitaa.com/quranpuyan