پیش‌تر‌ها فکر می‌کردم آشپزخانه‌ی هر خانه، آیینه‌ی تمام‌نمای انضباط بانوی آن خانه است چون آشپزخانه قلمروی اختصاصی اوست بعدها فهمیدم حال زن هرچه خوب‌تر باشد، اوضاع آشپزخانه هم بهتر است، زن هر چقدر هم منظم، تا حالش خوش نباشد، روح هم در تمیزی و مرتبی خانه و علی الخصوص آشپزخانه نیست! حالا مدتهاست دریافتم، وقتی کودکی در خانه داری، هیچ جا قلمروی اختصاصی نیست، آشپزخانه که جای خود دارد! منبع بازی های دوست داشتنی و دست یافتن به دست نیافتنی‌های کودکانه است. از همان ابتدا که چهار‌دست‌و‌پا به دنبالت راه می‌افتد، با قفسه‌های پایینی عجیب دوست می‌شود، عاشق بهم ریختن ظروفش می‌شود و تو اگر بخواهی مانند مادران خلاقی که فرزند را از وسایل خانه بیشتر دوست دارند، عمل کنی، ناچار می‌شوی تغییر چیدمان بدهی و ظروف پلاستیکی، قالب‌های کیک و دسر، نایلون‌های تمیز مخصوص خرید و هر آنچه بی‌خطر است را دم دستش بگذاری تا حسابی مشغول و کیفور شود. بعدها هم که کم کم یاد می‌گیرد صندلی بگذارد و خود را به قفسه‌های بالایی برساند، دیگر جایی برای پنهان کردن خوراکی‌های ممنوعه نمی‌ماند؛ و آنجاست که می‌فهمی، لذت بردن از بازیگوشی‌ها و کشف کردن‌های پی‌در‌پی کودک، حالت را خوب می‌کند و آشپزخانه‌ات را نامرتب و دیگر کسی را از روی نظم خانه‌اش قضاوت نمی‌کنی! می‌توانستی کابینت‌ها را یک به یک قفل مخصوص بزنی، درب آشپزخانه را ببندی یا پارتیشن فلزی متحرک جلوی ورودی بگذاری، اما کودکت می‌ماند و دنیایی از کشف نشده‌ها، حسرت‌ها، دست نیافتنی‌ها! و به دنبال آن، بهانه گرفتن‌ها، نق‌زدن‌ها، راه دررو پیدا کردن‌ها و دور از چشم، بهم ریختن‌ها. و تو می‌ماندی و اعصابی خُرد و تحملی کم و خستگیِ دوبرابری... یکی برای اِعمال محدودیت‌ها و دیگری برای جمع و جور کردنِ گذر کردن از خط قرمزها! مدتهاست کلیشه‌های ذهنی‌ام را دور ریخته‌ام و حال خوبم را خریده‌ام. و بالاخره هر روز راهی پیدا می‌کنم که هم کودکانی شاد و خلاق داشته باشم و هم در کمترین زمان، نظمی متناسب با خانه‌ی بچه‌داری به دور و اطرافم بدهم. همین جمع و جور کردن‌های ریز‌ریز و مداوم است که به فرموده‌ی پیامبر رحمت(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به ازای جابجا کردن هر قطعه اش خداوند نظر رحمتی به خودم، حالم و زندگی‌ام می‌کند. مطمئنم حال بانوی خانه که خوب باشد، حال همه خوب است... 🖊 عطیه شریف 🗓 به بهانه‌ی روز جهانی @rabteasheghi