📌 جریانات دینی و مسائل زنان 🔗 یادداشت(۲) 🍁 در ابتدا به بررسی گفتمان جریان سنت‌گرای دینی می‌پردازیم که قدمتی دیرینه در کشور دارد. مطلوب است در ابتدا به زمینه تاریخی شکل‌گیری این جریان فکری اشاره کنیم ؛ به نظر می‌رسد جریان روشنفکریِ سکولار در دوران مشروطه و پهلوی و نیز ادامه آن در جریان اصلاح‌طلبی دین‌دار، در دوره کنونی درباره زنان و حمایت از آنان، با پوششِ ضد باورهای فقیهان و گاه ضد اسلامی و غرب‌اندیشانه، سبب ایجاد رویکردی تهاجمی در بخشی از حوزه‌های علمیه شد و سبب شکل‌گیری پارادایمی سخت و محکم در این نهاد گردید که حتی با وقوع انقلاب اسلامی نیز در بخشی از نهاد حوزه علمیه، تا کنون، نگاه سنگینِ فقهی این جریان بر رفتار سیاسی و اجتماعی زنان سایه افکنده است و این بخش از حوزه علمیه، مانند دیگر عرصه‌ها نتوانست همسو و هم پایه نگاه انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره)، به مسائل زنان بپردازد. 🌿 به لحاظ رویکردی، جریان فکری سنت‌گرای اسلامی، همواره جامعه آرمانی خود را عصر نبوی و حیات مومنین اولیه در این دوره می‌داند و هیچ پاسخی برای مسائل روز جامعه زنان ندارد! از نظر این جریان، علت ایجاد مشکل در حوزه زنان، بی‌توجهی به اصول و ارزش‌های دینی و در نتیجه تکالیف و تعبدیات است و البته منظور از تکالیف، بُعد فردی و نه تکلیف اجتماعی زنان می‌باشد. پیامد این تفکر خواسته و یا ناخواسته ایجاد جداسازیِ ساحتِ دین از حیات اجتماعی فرد و ایجاد نوعی «سکولاریزم» در موضوع زنان می‌باشد! 🔻 در فضای فکری جریان سنتی، آن چه برای زن مطلوب و شایسته است، حصر زن در خانه و اشتغال کامل او به شوهرداری و پرورش فرزندان است. به بیان دیگر، در هیچ دوره‌ای از زندگی زن، حتی در میانسالی که فراغتی بیشتر برای زن ایجاد می‌گردد، نباید حضور و مسؤولیت اجتماعی دیده شود! اعتقاد به تفاوت‏‌های فراوان زنان و مردان در زمینه‌های جسمی، روحی، تعقل و احساسات، ارائه تعریف ویژه از کمالات زن و اعتقاد به تفاوت‏‌های فراوان حقوقی و تکلیفی زنان و مردان از دیگر ویژگی‌های فکری این رویکرد است. ادامه دارد... ✍️ زهرا عباسپور ؛ کارشناسی‌ارشد تاریخ تشیع، پژوهشگر عرصه زن و خانواده، مادر ۴ فرزند @rabteasheghi