#یک_مثال هرکس به خدا چشــم گفت، خدا به او چشــم داد. اهل‌بیت چون به خداوند چشــم گفتند، خداوند هم به آنان چشــم داد، چشــم بینا و چشــمه داد، چشــمۀ حکمت. و آن چشــم و این چشــمه، یا بگو آن بینایی و این حکمت، مایه عصمت آنان از عصیان و معصیت شد. خــود ما هم هر قدر تشــنه باشــیم، حاضر نمی‌شــویم لب به آب جــوی لجن‌آلــود بزنیــم، چــون لجــن و تعفــن آن را بــه خوبــی حس و احســاس می‌کنیــم، در حقیقــت معرفتــی اســت کــه مانع اســت. اهل‌بیت از آنجا که ارادتی به خداوند نشان دادند به حکم آنکه: ارادتـــی بنمـــا تـــا ســـعادتی ببـــری خداوند هم سعادت بینایی و آگاهی به آنان کرامت فرمود، و همین امر با وجود تمام اختیاری که داشــتند، آنان را از عصیان و معصیت دور داشت؛ چــون حقیقــت گنــاه را همچــون لجن‌هــای تَه جوی احســاس می‌کردند. و این تبعیض نیســت، این پاداش ارادتی است که از خود نشــان داده‌اند و خداوند به وزن و میزان ارادت، سعادت کرامــت می‌کند. و این اراده را خداوند در باب یک‌یک ما هم دارد، اما

دریغا که ما ارادتی نشان نداده و 

نمی‌دهیم! ما کی و کجا فرهاد او بوده، تا او شیرین ما باشد؟ 👤 حجت الاسلام رنجبر #زندگی_با_آیه_ها | #سطر_بیست_و_یکم 🎙 #رادیو_بانور | روایتگر بانوان کنشگر مسجدی 🔸@radio_banoor