برشی از #تفسیر_تسنیم_جلد_اول(16) #تفسیر_قرآن #تفسیر_تخصصی #سوره_حمد #آیت_الله_جوادی_آملی 🔅🔅🔅 ▪ لازم است توجه شود كه چون خداوند سبحان به مقتضاي (هو الأول) آغاز هر كار و هر شأن است، اگر كاري بدون توجه به او آغاز شود منقطع الاول است؛ چنانكه اگر كار و شأني بدون قصد قرب به او كه «هو الآخر» است، انجام شود منقطع الآخر و اَبْتَر خواهد بود. از اين رو لازم است هر كاري به نام خدا آغاز شود. قهراً چنين كاري بي رجحان نيست؛ زيرا كار مرجوح كه خدا از آن ناراضي است هرگز به خداوند نسبت ندارد. ▪ معناي ابتداي كار به نام خدا اين نيست كه خصوصِ لفظ (بسم الله) در آغاز آن مورد عنايت قرار گيرد، بلكه هر چه مايه‌ي تذكر الهي است، هر چند كلمه‌ي ويژه (بسم الله) نباشد كافي است. بر اين اساس، برخي از ادعيه بدون كلمه‌ي (بسم الله) و با تحميد، تسبيح يا تكبير آغاز مي شود كه در همه‌ي موارد مزبور توجه به اسمي از اسماي حسنا و صفتي از اوصاف علياي الهي است؛ چنانكه در امتثال دستور خداوند درباره‌ي حليّت و طهارت مذبوح يا منحور و اشتراط آن به تسميه، در آيه‌ي (فكلوا مما ذكر اسم الله عليه إن كنتم بآياته مؤمنين)[ سوره‌ي انعام، آيه‌ي 118.] و آيه (ولا تأكلوا مما لم يُذْكَر اسم الله عليه وإنّه لفسقٌ)[ سوره‌ي انعام، آيه‌ي 121.] 📝 نقل شده است: شخصي هنگام ذَبْح، تسبيح يا تكبير يا تهليل يا تحميد خدا كرده است (كافي است يا نه؟) امام (عليه السلام) فرمود: نام خداوند در همه اين كلمات آمده است و چنين سر بريدني صحيح و آن مذبوح يا منحور حلال است: «سئلته عن رجل ذبح فسبّح أو كبّر أو هلّل أو حمد الله قال: «هذا كلّه من أسماء الله، لا بأس به».[ وسائل الشيعه، ج 16، ص 327.] ▪ گاهي اسم معنا با فعل معيّن همراه با لفظ باء كه حرف جرّ است ذكر مي شود؛ مانند: «بحول الله وقوته أقوم وأقعد» و (إقرء باسم ربّك الذي خلق) در اين گونه موارد ابهامي در تعيين متعلق باء نيست و گاهي كار معيني به نام خدا شروع مي شود كه به مثابه قرينه مُعِيّنه مي تواند تعيين كننده متعلَّق حرف جرّ باشد؛ مانند آن كه كسي بخواهد سوره اي تلاوت كند يا از جايي برخيزد يا به جايي بنشيند.[ تفسير طبري، ج 1، ص 78.] ▪ و نظير آن كه ذابِح يا ناحِر در هنگام ذبح گوسفند يا نَحْر شتر مي گويد: بسم الله...؛ يعني به نام خداوند قرباني مي كنم و به نام او حيوان را سر مي برم و نيز مانند شروع مُؤلّف يا مدرّس يا صاحب صنعت مُعَيّن كه در اين گونه موارد احتمال تعيّن متعلّق حرف جر كاملا ً بجاست؛ گرچه احتمال تعلّق آن به متعلّق عام كه در موارد عمومي متحمل است، نظير «ابتداء» و «استعانت» نيز معقول خواهد بود. ▪ البته ممكن است متعلَّقْ اسم باشد تا جمله، اسميّه شود و ممكن است فعل باشد تا جمله، فعليّه گردد؛ مانند: ابتدائي (ابتدائي ثابت كه ظرف مستقر باشد، نه لغو) بسم الله...و ابتدأت بسم الله...؛ زيرا حرف جرّ نيازمند به متعلق است تا از نقص برهد و به تماميّت برسد و اين نتيجه گاهي با اسمِ معنا حاصل مي شود؛ مانند: «ابتدائي» و زماني با فعل حاصل مي گردد؛ مانند: «ابتدأت». بحث درباره‌ي تعيين متعلَّق از آن جهت است كه حرف جرّ نيازمند به آن است و از اين لحاظ تفاوت بين اقسام مجرور نيست؛ يعني اگر گفته مي شد: «بالله» و كلمه‌ي اسم ذكر نمي شد نيز تعيين متعلَّق قابل طرح بود. ادامه دارد ... 🌿🌿🌿 🔅قرآن همراه است و هم راه 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🆔 @rahighemakhtoom